Özet:

Amaç: Bu çalışmada, çocuk ve ergen ruh sağlığı kliniğine özürlü sağlık kurulu raporu (ÖSKR) için başvuran olgularda ihmal ve istismarın değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Kasım 2015- Nisan 2016 tarihleri arasında hastanemiz Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı polikliniklerine ÖSKR için başvuran olgular çalışmaya dahil edilmiştir. Olguların dosya verileri retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 193 olgunun %47,7’sına özür oranı verilirken, %52,3’üne özür oranı verilmemiştir. Özür oranı verilmeyen grupta vakaların %24,8’ine ebeveyni tarafından şiddet uygulanıyordu, %51,5’nin ise özbakımı yetersizdi (kötü hijyen, mevsime uygun giyinmeme). Yüksekten düşme, yanık, kaza, korozif madde içimi vb. nedenlerle acile başvuru düzeyi özür oranı verilmeyen grupta %30,7 iken özür oranı verilen grupta %16,3’tü (p:0,019). Özür oranı verilmeyen grupta anne ve baba eğitim düzeyleri özür oranı verilen gruba kıyasla anlamlı olarak daha düşüktü(p<0,05). Yaş grupları açısından anne ve baba eğitim düzeyleri ile özür oranı arasındaki ilişki incelendiğinde; 4 ay-6 yaş aralığında yer alan olgularda ebeveyn eğitimi ve özür oranı verilmesi arasında anlamlı ilişki saptanırken (p<0,05), 6-17 yaş aralığında yer alan olgularda anlamlı bir ilişki saptanmadı (p>0,05). Özür oranı verilmeyen grupta babaların düzenli bir işte çalışma oranları, özür oranı verilen gruba göre daha düşük bulundu (p<0,05). Sonuçlar: Çocuk ihmal ve istismarı sadece çocuk ve ergen psikiyatristlerinin değil tüm sağlık çalışanlarının duyarlı ve bilgili olması gereken önemli bir sorundur. Bu çalışma ÖSKR için başvuran olgularda istismar ve ihmali araştıran Türkiye’deki ilk çalışmadır. Bulgularımız ÖSKR için başvuran olgularda ihmal ve istismar sorgulanmasının raporlama sürecine önemli katkısı olabileceğini desteklemektedir.

Anahtar Kelimeler: