Özet:

İnsanlardan nefret eden veya insanları sevmeyen kimseler mizantrop, insanlardan nefret etme durumu ise mizantropi olarak tanımlanmaktadır. İnsanlığın doğasına ve eylemlerine karşı nefretin ifadesi olan mizantropi sadist bir eğilim olan başkalarına acı çektirmek, başkalarının acı çektiklerini görmek, onları aşağılamak ve zayıflıklarını ifşa etmek isteği ile ilişkilidir. İnsanın ontolojik olarak kötü olduğu düşüncesini temel alan ve bu eksende filmlerinde “bireylere” acı çektiren, insanları utanç verici hallere düşüren, onları alçaltan Zeki Demirkubuz’un sinema anlayışı bu çerçevede anlam kazanmaktadır. Auteur yönetmenler kategorisinde değerlendirilen Demirkubuz, çeyrek asrı aşan sinema kariyerinde C Blok (1994), Masumiyet (1997), Üçüncü Sayfa (1999), Yazgı (2001), İtiraf (2002), Bekleme Odası(2003), Kader (2006), Kıskanmak (2009),Yeraltı (2012), Bulantı (2015) ve Kor (2016) adlı filmlere imza atmıştır. Demirkubuz’un filmlerinde erkek “karakterler” için alçalmanın sınırı yoktur ve aşağılanmaları süreklilik gösterir. Kadın “karakterler” ise femme fatale olarak kurgulanır ve mizojinin dışavurumu için araçsallaştırılır. Demirkubuz’un filmlerinde acı, aldatma, alçalma, aşağılanma, bunalım, hınç, sevgisizlik, sözlü şiddet, fiziksel şiddet ve kötülük konuları sürekli işlenmektedir. Albert Camus, Fyodor M. Dostoyevski, Jean-Paul Sartre gibi Varoluşçu isimlerin eserlerini “uyarlayan” Demirkubuz, yazılı felsefede tartışılan, nihilizm, kötülük, yazgı, bunaltı ve saçma gibi konuları filmlerinde odağa alma iddiası taşımakta ancak asıl olarak insana yönelik mizantropik tutumunu hareket-zaman bloklarından oluşan sinema ile dışavurmaktadır. Her artistik imajın yaratıcısının düşüncelerini yansıttığı ve her sanatçının yarattığı imajlardan ayrı düşünülemeyeceği gerçeğinin benimsendiği bu çalışmada Demirkubuz’un insan anlayışı, filmlerindeki asal motifler üzerinden mizantropi kavramı bağlamında tartışılmaya açılacaktır.

Anahtar Kelimeler: