Atıf Sayısı
1
Görüntüleme
51
İndirme
4
Nübüvvet, Allah ile insan arasındaki iletişimi, inanç esaslarının üzerine bina edildiği temel yapıyı ifade etmesi bakımından vahye dayanan dinlerin kurucu doktrinidir. Bu öneminden hareketle dinî hakikatleri inkâr edenler ile onu savunanlar nübüvvet konusuna odaklanmışlardır. Tanrıya inanmayanlar, Hristiyanlar, Yahudiler ile Berâhime ve Sümmâniye gibi gruplar İslâm’ın nübüvvet anlayışını eleştirirken kelâmcılar nübüvveti akıl ve nassla temellendirmeye çalışmışlardır. Bu süreçte beşâirü’n-nübbüvve ile delâilü’n-nübüvve temaları çerçevesinde argümanlar geliştirmişler ve eleştirilere cevaplar veren geniş bir literatür oluşturmuşlardır. Bu kapsamda üzerinde görüş belirtilen konulardan biri de kıssaların asliyeti ve hakikati meselesidir. Fakat kelâmcıların bu meselede çok fazla görüş belirtmedikleri bilinen bir gerçektir. Bu tespitle tasarlanmış çalışmamızda kelâmcıların, vahyin hakikati konusunda ileri sürdükleri görüşlerden yola çıkarak peygamber kıssaları konusundaki temel yaklaşımları tespit edilmeye çalışılmıştır. Bu amaçla ilk olarak nübüvvet tarihini ifade eden peygamber kıssalarının hakikat ve özgünlüklerinin nasıl ele alındığı konusunda Pozitivist, Psikanalisttik ve Dinî-Teolojik yaklaşım biçimleri incelenmiştir. Mahiyet ve muhteva bakımından kıssalara yönelik yaklaşım biçimlerinden biri olan Pozitivist yaklaşımda, tıpkı Berâhime ve Sümmâniye fırkalarında olduğu gibi akıl yeterli görülmektedir. Dini hakikatleri reddeden natüralistler ile Tanrı’nın varlığını kabul etmekle birlikte vahyin imkânına kuşku ile bakan deistler kıssaları hakikat bakımından gerçek dışı, aidiyet bakımından da mitolojik anlatıların dinî inanç üzerindeki bir yansıması şeklinde değerlendirmektedirler. İkinci anlayış biçimi olan psikanalisttik yaklaşımda kıssalardaki metaforlar, rüya veya müşahede ile tecrübe edilen ilâhî veya beşerî semboller olarak konumlandırılmaktadır. Dini-teolojik yaklaşıma göre ise vahiy, bütün içeriği ile ilâhî kaynaklı olup sarsılmaz bir şekilde kesin hakikatlere delalet etmektedir. Bununla birlikte vahyin imkânını kabul edenler, kıssaların, hakikatin yalınkat bir ifadesi mi yoksa belirli anlamları vermek üzere oluşturulmuş sembolik mesajlar mı olduğu konusunda görüş ayrılığına düşmüşlerdir. Bu bağlamda üç yaklaşım biçimi ortaya çıkmıştır. Bu yaklaşımlardan birincisi kıssaların lafızlarının gerçek manası ile hakikat addedildiği literalist görüştür. İkincisi kıssaların zâhirî manalarının altında sırların bulunduğunu, bu sırlara şeriat ehlinin değil de sadece hakikat ehlinin ulaşacağını düşünen bâtınî yaklaşımdır. Üçüncü yaklaşım ise kıssaların gerçek anlamına erek dilin anlaşılması ile ulaşılacağını belirten Ehlî te’vilin görüşüdür. Kur’ân ayetlerinin lafzı ile hakikati temsil ettiğini iddia edenler ve bunların yorumlanması ile hakikate ulaşılacağını iddia edenler arasındaki görüş farklılığında İbn Rüşd’ün din ve felsefe arasındaki ayrıma dikkat çektiği çifte hakikat yaklaşımı dikkate değer bir yöntem olarak ön plana çıkmıştır. Böylece din ve felsefenin sahası birbirinden ayrılmış, te’vilin gerekli olduğu alanlar ile iman edilmesi gereken alanların birbirine karıştırılmaması hususu önem kazanmıştır. Sonuç önerisi olarak kelâmcıların bu perspektifi dikkate alması, modern dönemde din ile bilim arasında üretilen gerilimden bir çıkış yolu sağlaması bakımından önemli görülmüştür. Çalışmamızda Kur’ân kıssalarına yaklaşım biçimleri incelenirken hem nübüvvet konusunda ortaya konulacak çalışmalar için bir yöntemin sunulması hem de kelâmcıların bu konudaki temel yaklaşımlarının tespit edilmesi hedeflenmiştir.
Nubuvet is the founding doctrine of the religions based on the revelation in terms of the communication between God and man, expressing the basic structure on which the foundations of faith are built. Those who do not believe in the truth, and those who do not believe in the truth, and those who do not believe in the truth, and those who do not believe in the truth. Those who do not believe in God, Christians, Jews, and groups like Berâhime and Summaniya criticized the understanding of the nubuvet of Islam, while the speakers tried to fundamentate the nubuvet with reason and nass. In this process, they developed arguments in the framework of the five-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n. One of the topics on this scope is the matter of the authenticity and truth. But it is a known fact that the speakers don’t express much opinion on this issue. In our work designed with this discovery, we have been trying to identify the basic approaches on the subject of the revelation, starting from the opinions of the speakers about the revelation truth. For this purpose, the positive, psychanalistic and religious-theological approaches have been studied on how the truths and originalities of the prophetic sections that first express the history of Nubevet are addressed. In the positive approach, which is one of the forms of approach to the shortcomings in terms of virtue and mutuality, the mind is sufficient as in the Berâhime and Sümmâniye spots. The naturalists who deny religious truths and who accept the existence of God, while considering the possibility of the revelation with doubt, consider the cuts as unreal in terms of truth and as a reflection of mythological stories on religious belief. The second form of understanding is the psychoanalistic approach that the metaphors in the shortcuts are positioned as the divine or human symbols experienced in dreams or in covenants. According to the religious-theological approach, the revelation, with all its contents, is divine source and untouchable to certain truths. Those who accept the possibility of the revelation, however, have divided their minds about whether the shortcuts are a simple expression of the truth or symbolic messages created to give certain meanings. In this context, three approaches have emerged. The first of these approaches is the literary view that the words of the cuts are added to the true meaning of the truth. The second is that there are secrets under the zâhirî meanings, and that these secrets will not be reached by the sheriat members, but only by the truth members. The third approach is the opinion of the Ehlî te'vil that the real meaning of the short is achieved by the understanding of the male language. Those who claim to represent the truth with the word of the Qur’an and those who claim to be interpreted and to be reached the truth in the discrepancy of the two truth approaches in which the distinction between religion and philosophy of Ibn Rushd attracted attention as a considerable method. Thus, the field of religion and philosophy is divided, and the matter of not confusing the fields in which the religion is necessary with the fields in which it is necessary to be believed has become important. As a conclusion suggested, it has been important for the vocalist to consider this perspective in terms of providing a way out of the tension produced between religion and science in the modern era. In our study, the approach to the Qur’an shots is studied and the aim is to present a method for the work that will be revealed on the nubevity and to identify the basic approaches of the speakers to this subject.
Prophethood is the founding doctrine of revelation in that it expresses the communication between God and man and the basic structure on which the principles of belief are built. Based on this importance, those who deny religious truths and those who defend them focused on the issue of prophethood. While those who do not believe in God, Christians, Jews, and groups such as Barāhima and Summaniye criticized Islam's understanding of prophethood. On the contrary, mutakallimun tried to advocate the prophethood through reason and religious evidence. In this context, one of the issues on which opinions are expressed is the subject of the authenticity and truth of the parables. In the fact that the exemplary historical events were called as the qissa in a religious-moral sense instead of usṭūre which Arabs before Islam called it. Not only the naming of past social events but also their content has been corrected. Nevertheless, the question of the nobility of parable has always been the subject of debate. There are two dimensions of the nobility of the prophetic parables as reality and authenticity. While the truth is about whether narrations refer to a case outside of the mind, the issue of authenticity is about the cultural base which stories belong to. One of the attitudes about the authenticity and reality of the prophetic parables is the positivist approach. According to this approach, parables are a reflection of mythological narratives on religious beliefs. The second form of approach is the Psychoanalytic approach, based on the interpretations made on the symbolic manifestations of stories. According to this approach, parables are religious experiences that appear symbolically in consciousness through symbols and metaphors. In the theological approach, in which the possibility of revelation is accepted, there is a general acceptance that parables are signifying a truth properly. On the other hand, there are three different means of this approach, whether the stories are a complete expression of truth or symbolic messages created to give specific meanings. The first of these ways is the literalist view, in which the verbals of the stories are regarded as the truth. The second is the bātinī intuitionist approach that is considered the truths are under the apparent verbal meaning of stories, and that claims to be reached only through intuition only, not the by way of literal meaning. The third approach is that the truth will be reached by understanding the language by means of the real meaning suitable for the purpose of the speaker. Among all approaches, the double truth paradigm, in which Ibn Rushd draws attention to the distinction between religion and philosophy, has come to the fore as a remarkable method. Thus, the fields of religion and philosophy have been separated from each other, and it has become important not to confuse the areas where interpretation is necessary and the areas that should be believed. As a conclusion proposal, the mutakallimun should take this perspective into consideration in terms of providing a way out of the tension between religion and science in the modern period. In our study designed to evaluate the claims put forward in this regard, the ways of approaching the reality and authenticity of the parables of the Qur'an will be examined. As a result, in this study, in which the basic views of some mutakallimun on the subject are also stated, a method has been tried to be presented about the way they approach the nature and content of the prophetic parables.
Alan : İlahiyat
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
