Görüntüleme
10
İndirme
4
Bu makale; bazı Arap dilcileri, edebiyatçıları ve tefsir âlimleri tarafından Arap dilinde sâbit bir kullanım olduğu iddia edilen vâv-ı semâniyenin tarihsel arka planı ve ideolojik yansımaları hakkındadır. Konu yaklaşık on asırdır muhtelif tefsirlerde ve gramer kitaplarında lugavî bir tartışma şeklinde ele alınmış, lehte ve aleyhte taraftar bulmuştur. Özellikle Kur’ân’ın sırları çerçevesinde değerlendirilmeye müsait oluşu konunun günümüzde de gündemde kalmasının başlıca sebeplerindendir. Ancak gramatik açıdan güçlü temellere dayanmayan bir iddia olmasına rağmen bu kadar ilgi görmesi vâv-ı semâniye düşüncesinin ardında farklı bir motivasyonun olabileceği ihtimalini akla getirmiştir. Bu makale bahsi geçen motivasyonu tespit etmek için kaleme alınmıştır. Çalışmada, konuyu herhangi bir yönüyle ele alan birçok tefsir ve gramer eseri kronolojik olarak incelenmiş, ayrıca vâv-ı semâniye kuralının isnat edildiği ilk dönem dilcilerinin eserlerinde bu görüşün izi sürülmüştür. Bu çerçevede yürütülen çalışmada vâv-ı semâniye düşüncesinin lugavî yönünün yanında sayı mistisizmiyle de alakalı olduğu tespit edilmiştir. Diğer yandan Seb‘iyye olarak da anılan İsmâilîye fırkasının bir dönem benimsediği yedili devir inancını güçlendirmek üzere vâv-ı semâniye kuralını kullanmaya çalıştığına dair ciddi bilgiler elde edilmiştir. Ancak takribî 700/1300 yıllarından sonra vâv-ı semâniyenin bu yönlerinin göz ardı edildiği ve nahvî bir meseleye dönüştürüldüğü görülmüştür.
This article is about the historical background and ideological reflections of wâw al-thamâniyah, which is claimed to be a fixed usage in the Arabic language by some Arab linguists, writers and commentators. The subject has been handled as a grammatical discussion in various tafsir and grammar books for about ten centuries, and it has found supporters in favor or against it. The fact that it is suitable to be evaluated within the framework of the secrets of the Qur'an is one of the main reasons why the issue remains on the agenda today. However, wâw al-thamâniyah is a claim that is not based on strong grammatical foundations. On the other hand, the fact that it received so much attention has brought to mind the possibility that there may be a different motivation behind the idea of the wâw al-thamâniyah. The reason why this article was written is to try to identify this motivation. In the study, many tafsir and grammatical works that deal with the subject from any aspect were examined chronologically. In addition, this view has been traced in the works of the first period linguists, who are said to have accepted the wâw al-thamâniyah rule. In the study which carried out in this framework, it has been determined that the idea of wâw al-thamâniyah is related to number mysticism as well as its lexical aspect. On the other hand, serious information has been obtained that Ismailiye, also known as Seb'iyye, tried to use the rule of wâw al-thamâniyah to strengthen his doctrines. Because they adopted the belief of seven eras for a period. However, after approximately 700/1300 years, it was seen that this situation was ignored and the wâw al-thamâniyah was turned into a linguistic issue.
Alan : İlahiyat
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
