Özet:

Çâr-ender-çâr, dört içinde dört, dörtlü gibi anlamlara gelen Farsça bir tabirdir. Farsça bir deyim olan çâr-ender-çâr güften ise boş konuşmak, delicesine konuşmak manalarına gelir. İran edebiyatında nakîza türlerinden biri olarak anlamsız şiirler için tezrîk, özellikle hikayevî ve temsilî nesirleri hedef alan anlamsız mensur metinler için çâr-ender-çâr terimleri kullanılmıştır. Klasik Türk şiirinde ise çâr-ender-çâr tabirinin özellikle kelime anlamından hareketle birbirinden tamamen veya nisbeten farklı şiirler için başlık olduğu görülmüştür. Bu çalışmada çâr-ender-çâr olarak anılmalarına rağmen farklılık arz eden şiirler dört başlık altında ele alınacaktır.

Anahtar Kelimeler: