Abstract:

Bu araştırmada, ana-babaya bağlanma ile romantik yakınlık ve otantik benlik arasındaki ilişkilerde bağlanma stillerinin aracı rolünün incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın çalışma gurubunu, Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nde öğrenim görmekte olan 1022 (711’ü kız ve 311’ü erkek) lisans öğrencisi oluşturmuştur. Araştırmanın yordanan değişkenleri olan romantik yakınlık ve otantik benlik araştırmacı tarafından uyarlanan “Romantik Yakınlık Ölçeği” ve “İlişkilerde Otantiklik Ölçeği” kullanılarak; yordayıcı değişkenlere ilişkin veriler ise “Ana-Babaya Bağlanma Ölçeği” ve “Yakın İlişkilerde Yaşantılar Envanteri” kullanılarak elde edilmiştir. Araştırmadan elde edilen verilerin istatistiksel çözümlemeleri SPSS 20.0, Lisrel 9.1 ve AMOS 22.0 paket programları kullanılarak yapılmıştır. Araştırmanın amacı olan romantik yakınlık ve otantik benliği yordayan değişkenlerin belirlenmesinde path analizi kullanılmıştır. Araştırmada hata payı .05 olarak alınmıştır. Bu araştırmada, öncelikle bağlanma stillerinin rolüne ilişkin hipotez bir model önerilmiş, daha sonra üretilen alternatif modeller arasından en uygun olanı tercih edilmiştir. Verilerin analizi sonucunda; anneye bağlanmanın bağlanma stilleri üzerinde etkisi olmakla birlikte, babaya bağlanmanın bağlanma stilleri üzerinde anlamlı bir etkisinin olmadığı görülmüştür. Bununla birlikte, romantik yakınlık üzerinde babaya bağlanmanın ve kaygılı bağlanma stilinin etkisi görülürken; otantik benlik üzerinde babaya bağlanma ve her iki bağlanma stilinin de doğrudan etkisinin olduğu görülmektedir. Son olarak anneye bağlanma, romantik yakınlığa kaygılı bağlanma stili aracılığı ile etki ederken; otantik benliğe hem kaçınan hem de kaygılı bağlanma stilleri aracılığı ile etki etmektedir. Araştırma kapsamında elde edilen bulgular doğrultusunda uygulama alanında çalışanlara ve araştırmacılara önerilerde bulunulmuştur.

Keywords: