Abstract:

Sanat eğitimi bireyin, sosyal, bedensel ve ruhsal gelişimine sağladığı katkıdan dolayı oldukça büyük bir öneme sahiptir ve genel eğitim sistemi içinde çocuğun yaratıcılığını en rahat ifade edebildiği yer, sanat eğitimi alanıdır. Öğrencilerin coşkulu, hareketli ruhsal yapısı ve duygusal dünyasının dışa açık olmasından dolayı alıcılarının en açık olduğu çağ olan eğitimin ilk yıllarında oldukça önemlidir. Fakat ne yazık ki, özel okullar dışında öğrencilerin görsel sanatlar öğretmenleri ile tanışabildikleri en erken dönem 11 yaş düzeyinde (5. Sınıf) olmaktadır. Görsel sanatlar eğitimi, öğrencilerin yaşantılarından elde ettikleri bilgilerle, derslerinde öğrendikleri konular arasında daha iyi sentezleme yapabilmesine, gözlem yeteneğinin ve el becerilerinin büyük oranda gelişmesine aynı zamanda da pratik zekâsının ivme kazanmasına oldukça katkı sağlar. Bu araştırmada veriler, 2018-2019 eğitim-öğretim yılında, Niğde il merkezinde bulunan ortaokulların tamamında (15 ortaokul) görev yapan toplam 16 kadrolu görsel sanatlar öğretmeni ile görüşülerek elde edilmiştir. Öğretmenlere 5 Sorudan oluşan görüşme formları uygulanmıştır. Elde edilen veriler nitel araştırma teknikleri içerisinde yer alan betimsel analiz tekniğine göre yorumlanarak değerlendirilmiştir. Araştırma sonucunda ise, ders saatlerinin yetersiz olması, yeterli donanıma sahip olmayan uygulama ortamları, dersin uygulanmasını zorlaştıran kalabalık sınıf mevcutları, derse önem vermeyen birçok veli ile malzeme temini yapmayan ya da yapamayan birçok öğrenci ile aksayan öğretim programları gibi birçok bulgu elde edilmiştir. Araştırma görsel sanatlar öğretmenlerinin karşılaştıkları ortak problemleri ortaya çıkarması açısından önem arz etmektedir. Elde edilen veriler ile bazı veli ve öğrenciler tarafından giderek itibarsızlaştırılmaya çalışılan görsel sanatlar eğitimi dersine bakış ile öğretmenlerin eğitim şartlarına dikkat çekilerek yeniden düzenlenebileceği, getirilen öneriler ile de alana katkı sağlayacağı düşünülmektedir.

Keywords: