Görüntüleme
16
İndirme
6
Bir kişinin mizacını, karakterini, tabiatını ifade eden “meşreb” kavramı, şairler söz konusu olduğunda şiirlerinin üslup ve içeriğine de etki eden önemli bir husus olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu noktada, Fehîm-i Kadîm’in kaleme aldığı “meşreb” redifli gazel, “meşreb” kavramı etrafında bir şairin kendi meşrebine hayal ve imaj yüklü bir anlatım içinde getirdiği yorumlar açısından dikkate değer bir şiirdir. 17. yüzyılda yaşayan Fehîm-i Kadîm’in “meşreb” gazeline 18. yüzyılda Esrâr Dede, 19. yüzyılda ise Leskofçalı Gâlib Bey nazire söylemişlerdir. Fehîm-i Kadîm’in şiirinde hâkim olan meşrep, aşkla dolu çılgın bir âşığın kendinden geçmesi, pervane (gece kelebeği) gibi yanması ve aşkın ikliminde çılgın bir coşku ile aşk şarabını yudumlayıp mest (sarhoş) olması şeklinde özetlenebilir. Fehîm’in şiirine hâkim olan bu meşrebin Esrâr Dede ve Leskofçalı Gâlib’i de etkilediği ve söz konusu şiirlerin içerik ve üslubunu ana hatlarıyla belirlediği söylenebilir. Bununla birlikte Esrâr Dede ve Gâlib Bey, şiirlerinde kendilerine has duyuş ve tarzı da yansıtarak sözlerine kendi meşreplerinin damgasını vurmuşlardır. Esrâr Dede’nin şiirinde tasavvuf ve özellikle Mevleviliğe dair imajlar, bazı zıt unsurların uyum içinde şaşırtıcı kullanımı söze ayrı bir derinlik katmıştır. Gâlib Bey ise sade gibi görünen anlatımının arkasına derin bir aşk ve varlık anlayışı sığdırmıştır. Her üç şairin meşreplerinde aşk ve aşka bağlı divanelik, kendinden geçiş, yanış gibi coşkulu hâller öne çıkar.
The concept of "mashreb" that expresses a person's humour, character, nature comes to us as an important aspect that affects the style and content of his poems when it comes to poems. At this point, the "Meshreb" redirected gazel, which is taken by Fehim-i Kadîm, is a remarkable poem in terms of the comments that a poet brought to his own place around the concept of "Meshreb" in a imaginative and imaginative narrative. In the 17th century, Fehim-i Kadim's "Mashreb" gazeline was said by the 18th century, and in the 19th century, Leskofçalı Gâlib Mr. Nazire. The righteous in the poem of Fehîm-i Kadîm can be summarized in the form of a mad love full of love passing through itself, burning like a pervane (night doll) and drinking the love wine with a mad enthusiasm in the atmosphere of love and becoming a master (drunk). It can be said that this lawful author, who is the ruler of the poetry of Fehim, also influenced the Esrâr Dede and Leskofçalı Gâlib and determined the content and style of these poems with their main lines. But the Father and the Father of the Father and the Father of the Father and the Father of the Father and the Father of the Father and the Father of the Father and the Father of the Father and the Father of the Father and the Father of the Father and the Father of the Father and the Father of the Father and the Father of the Father and the Father of the Father and the Father of the Father and the Father of the Father. In the poem of Esrâr Dede, tasavvuf and especially the images of Mevlevity have added a distinct depth to the word, the surprising use of some opposite elements in harmony. The Lord Gâlib has a deep understanding of love and existence behind his narrative that appears simple. In the legends of each of the three poets appear enthusiastic circumstances such as love and love-related divanity, self-transition, burning.
Alan : Güzel Sanatlar; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
