Views
20
Geleneksel yapılar, yapıldıkları dönemin kültürel, sosyal, ekonomik özellikleri ile yaşama biçimini yansıtarak bu niteliklerin günümüze kadar ulaşmasını sağlarlar. Yapılar çevrelerindeki tarihi dokuyla birlikte bir anlam ve bütünlük kazandıklarından koruma kavramı zamanla tek yapı ölçeğinden kentsel ölçeğe ulaşmıştır. Kentsel sit alanlarının özgünlüğünü kaybetmeden gelişime ve değişime cevap vermeye çalışırken tarihi bir belge olma özelliğini sürdürebilmesi gerekmektedir. Bu yüzden yasal, yönetsel, sosyal ve ekonomik bir koruma modeli olarak tanımlanan bütünleşik koruma ihtiyacını ortaya çıkmıştır. Bu bağlamda ülkemizde, kentsel sit alanlarının bütünleşik korunabilmesi için koruma amaçlı imar planları (KAİP) hazırlanmaktadır. Değişen dönüşen dinamik yapıdaki kentlere cevap vermekte zorlanan bu planlarda zamanla revizyonlar yapılabilmektedir. Revizyonlar sonrasında koruma stratejileri, parsel tasarımları, yoğunlukları, işlevleri ile yapılaşma şartları ve koruma aktörlerinin yetki ve sorumlulukları değişebilmektedir. Plan hükümlerindeki revizyon, sit alanı içerisindeki tadilat, tamirat, bakım gibi basit onarımlardan ziyade en belirgin olarak restorasyon, rekonstrüksiyon uygulamalarını kapsayan esaslı onarım ve yeni yapılanmayı içeren ruhsatlandırılmış müdahalelerde kendini göstermektedir. Bu çalışmanın amacı, KAİP revizyonlarının kentsel sit alanında yapılan ruhsatlandırılmış müdahalelerin türüne ve miktarına olan etkisini araştırmaktır. Bu amaçla, Odunpazarı kentsel sit alanında yapılan ruhsatlandırılmış yeni müdahaleler tespit edilerek, KAİP revizyonlarının bu müdahalelere etkisi ortaya koyulmuştur. Çalışma kapsamında yapılan değerlendirmede, 1988 yılına ait KAİP dönemi boyunca kentsel sit alanında toplam 20 adet yeni yapı ruhsatının bulunduğu, restorasyon ve rekonstrüksiyon uygulaması bulunmadığı, 1997 yılına ait KAİP dönemi boyunca 9 adet yeni yapı, 3 adet restorasyon ve 1 adet rekonstrüksiyon ruhsatı alındığı, 2011 yılı KAİP döneminde ise 35 adet yeni yapı, 9 adet restorasyon ve 5 adet rekonstrüksiyon ruhsatı alındığı görülmüştür. Çalışmanın sonucunda kentsel sit alanlarının değişime ve gelişmeye ayak uydurma çabasının sonucunda oluşan KAİP revizyonlarının tarihi dokudaki müdahalelerin türünü ve miktarını etkilediği tespit edilmiştir.
Traditional buildings reflect the cultural, social, and economic characteristics of the period in which they were built and the way of life and ensure that these qualities survive until today. Since the buildings gain a meaning and integrity with the historical texture around them, the concept of conservation has reached the urban scale from a single building scale in time. While trying to respond to development and change without losing the originality of urban sites, it should be able to maintain its feature as a historical document. Therefore, the need for integrated conservation, defined as a legal, administrative, social, and economic conservation model, has emerged. In this context, in our country, conservation development plans (KAIP) are being prepared for integrated conservation of urban sites. These plans, which have difficulty in responding to the changing, transforming, dynamic cities, can be revised over time. After the revisions, conservation strategies, parcel designs, densities, functions, construction conditions and the authorities and responsibilities of the conservation actors may change. The revision in the provisions of the plan shows itself most clearly during the licensed interventions that include restoration, reconstruction applications, and restructuring rather than simple repairs such as modification, repair, and maintenance within the site. The aim of this study is to investigate the effect of KAIP revisions on both number and type of licensed interventions in the urban sites. For this purpose, new licensed interventions in the Odunpazarı urban site were identified and the effect of KAIP revisions on these interventions was reported. In the evaluation made within the scope of the study, it was stated that there were 20 new building licenses in total and there were no restoration and reconstruction applications during the KAIP period of 1988, nine new constructions, three restorations and one reconstruction license were obtained during the KAIP period of 1997, 35 new buildings, restorations and 5 reconstruction licenses were obtained during the KAIP period of 2011. In conclusion, it has been determined that the KAIP revisions, which are the result of the efforts of the urban sites to keep up with the change and development, affect the type and number of interventions in the historical texture.
Field : Eğitim Bilimleri; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler; Ziraat, Orman ve Su Ürünleri
Journal Type : Uluslararası
Article Detail 
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
