Atıf Sayısı
4
Görüntüleme
32
İndirme
7
Halktan doğan imgelerin, görsellerin toplumsal anlamları üzerine düşünmek ve onları etnografik bilgi nesnesi olarak kabul etmek kültürü anlamada zengin bir çerçeve sağlamaktadır. Bu bağlamda grafiti ve sokak sanatı hem kendine özgü halk bilgisi olan kültürel bir birim olarak hem de toplumsal kurumlarla ilişkisi bakımından değerlendirilmeye uygundur. Kültürel bir ifade biçimi olarak grafiti, 1960’larda kentin imkânlarından yoksun olan gençliğin varlığını ilan etme biçimi olarak New York’ta doğmuştur. Getto mahalleler ve trenlerde başlayan kentsel izler, 1980’lerde dünyanın pek çok kentinde görünürlük kazanmaya başlamış ve bu süreç içerisinde de hâkim kültürle çeşitli ortaklıklar kurarak günümüze ulaşmıştır. Buna paralel olarak altkültürel doğasından uzaklaşmış “sanat” olma niteliği ile ön plana çıkmıştır. Kendine özgü yordam ve taktikler ile gündelik hayatı yaratıcılıkla dönüştüren bu pratiğin bugün bir tür “ehlileşme” ve popülerleşmeye uğradığı sanat galerileri, müzeler, belediyeler ve çeşitli kuruluşlarla iş birliğinin arttığı söylenebilir. Bu çerçevede çalışmanın amacını, söz konusu kültürel alanın Yunanistan’ın başkenti Atina’da nasıl deneyimlendiğini, değişimin yansımalarını ve üretimdeki dinamikleri anlamak oluşturmaktadır. Bölgedeki kentsel izlerin yoğunluğuna dair medyanın ilgisi, 2008 sonrasında büyüyen politik ve ekonomik kriz atmosferinin grafiti ve sokak sanatı üretimini arttırdığına yönelik akademik çalışmalar, tarihî ve radikal politik hareketlere konu olan, tüm duvarları grafiti ve sokak sanatı ile kaplı Exarchia isimli özgün bir semte sahip olması bu çalışma için Atina’nın seçilmesinin altında yatan sebeplerdir. Araştırmanın örneklemi çerçevesinde etnografik bir yöntem izleyerek Atina’da yaşayan 15 grafiti ve sokak sanatçısıyla derinlemesine görüşmeler ve doğal gözlem yapılmıştır. Saha araştırmasında, Atina grafiti ve sokak sanatının üretimdeki dinamikler ve motivasyonlar açısından melez bir karakterinin olduğu sosyo-ekonomik yapının çoğunlukla bu kültürel ifade alanının gündemini belirlediği grafitiden sokak sanatına geçerken toplumsal alanda “kabul görme”ye doğru bir gidişatın olduğu anlaşılmaktadır. Sahada aktörlerin her biri, birbirinden farklı motivasyonlarla özgün tarzını yaratmaya ve yarıştırmaya çabalamakta, öte yandan tarzları tüketim kültürünün bir ögesi hâline gelmekte ve piyasa mekanizmasına eklemlenmektedir. Fakat bu durum söz konusu grubun kendine özgü tarz ve kültürünün son bulduğuna değil, oyunun kurallarının değiştiğine işaret etmektedir.
Thinking about the social meanings of people-born images, images, and accepting them as an object of ethnographic knowledge provides a rich framework in the understanding of culture. In this context, graphite and street art are suitable to be assessed both as a cultural unit with its own public knowledge as well as in terms of its relationship with social institutions. As a cultural form of expression, graphite was born in New York in the 1960s as a way of proclaiming the existence of the youth that was lacking the city’s possibilities. The city traces that began in the Getto neighborhoods and trains began to become visible in many cities in the 1980s, and in this process it has reached today by establishing various partnerships with the dominant culture. Parallelly, it has gone away from its subcultural nature; it has come to the forefront with the nature of being "art". It can be said that this practice, which turns the daily life into creativity with its own own methods and tactics, is now a kind of “anabolization” and popularity; that the cooperation with art galleries, museums, municipalities and various organizations is increasing. The aim of the study in this framework is to understand how the cultural area in question is experienced in Athens, the capital of Greece, the reflections of change and the dynamics in production. The interest of the media in the intensity of urban traces in the region, the academic studies that the growing political and economic crisis atmosphere after 2008 increased the production of graphite and street art, the historic and radical political movements, which have an original district called Exarchia, all the walls covered with graphite and street art, are the underlying reasons for this study that Athens has been selected. In the framework of the sample of the study, a ethnographic method was followed by deep conversations and natural observations with 15 graphite and street artists living in Athens. In the field research, it is clear that the graphite and street art of Athens have a mild character in terms of dynamics and motivations in production; that the socio-economic structure mostly determines the agenda of this cultural expression field; that the passage from graphite to street art is a path towards "acceptance" in the social field. In the field, each of the actors strives to create and compete their original style with different motivations, on the other hand, their styles become a subject of consumer culture and are added to the market mechanism. But this situation does not indicate that the group’s own style and culture has come to an end, but that the rules of the game have changed.
Alan : Filoloji
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
