Abstract:

Zina sebebiyle boşanma hukuk sistemimiz açısından uygulama ve uygulayıcılar açısından ispat, delil, boşanmanın mali sonuçları bakımından düzenlemede muğlak bırakıldığı için sorun teşkil etmektedir. Boşanmanın mali sonuçlarından biri de manevi tazminat istemidir. Eşler açısından manevi tazminatın dayanağı Türk Medeni Kanunun 174/2 oluşturmaktadır. Yargıtay eski kararlarında zina sebebiyle boşanma durumunda eşin diğer eşten dahi manevi tazminat isteyemeyeceği hususunda kararlar vermiş daha sonra bu hususta karar değişikliğine gitmiştir. Eş, zina eylemine katılan üçüncü kişiden bu hükme dayanarak tazminat talebinde bulunamaz. Üçüncü kişinin tazminat sorumluluğu süreç içerisinde tartışılmış ve Yargıtay tarafından birbiri ile çelişen kararlar verilmiş sıklıkla görüş değiştirilmiştir. Son olarak İçtihadı Birleştirme Kararı verilmiş ve bu çelişki giderilmeye çalışılmıştır. Bu çalışmada bu sürece yer verilecek ve son kararın yerinde olup olmadığı hususunda görüşlerimiz de belirtilecektir.

Keywords: