Abstract:

Âşık Veysel, yaşamında çektiği onca acı ve sıkıntılara rağmen hayata olumlu bakmayı becermiş ender kişilerin arasındadır. Sohbetlerinde fıkralar anlatır, şakalar yapar, kendini dinleyenlere kabul ettirir. Kendine özgün latîfeler yaparak onlara zarif bir şekilde mesajlar vermeye çalışır. Âşık Veysel, bir konuyu anlatırken “Yalan söylüyorsam gözüm kör olsun” diyerek âmâlığını hiçe sayar ve bizlere hayatla barışık olduğunu gösterir. Bazı sohbetler sıkıcı olduğu zaman “Biz yedik içtik saz da acından öldü” diyerek ortamın seyrini değiştirir. Bazen de sohbete katılanlar kendi aralarında konuşup fazla gürültü yapıp çekilmez bir hâl alınca, kimseyi kırmadan kulağını saza dayayarak “Acaba bu sesler sazın içinden mi geliyor?” diyerek onları kibarca uyarır. Çoğu zaman da hâlını hatırını, sihhatını soranlara yanlış anlamış gibi “Saatım yok” diyerek onları güldürür. Âşık Veysel’in bu nükteleri, halkımız tarafından “fıkra” olarak kabul görmüştür. Bir sohbette veya bir konu anlatıldığında bu fıkraya dönüşen nüktelerinden örnekler verildiğine sıklıkla tanık olabiliriz. Derlediğimiz Âşık Veysel anılarının içinden örnekler vererek onun nüktedanlığını daha yakından anlamaya çalışacağız. Anahtar Kelimeler: Ȃşık Veysel, Hatıralar, nüktedanlık

Keywords: