Özet:

Genel olarak herhangi bir ulusun veya inanç mensuplarının ana yurtları dışında azınlık olarak yaşadıkları yer ve herhangi bir ulusun yurdundan ayrılmış kolu anlamına gelen diaspora, 20 yüzyıldan itibaren devletlerin dış politikalarında önemli bir etki aracı olarak öne çıkmaktadır. Dünyada nüfusunun 20 ile 30 milyon arasında olduğu tahmin edilen Rus diasporası da bu gruba dâhil edilmektedir. Sovyetler Birliği’nin dağılmasından sonra Rusya Federasyonu’nun (RF) yönünü Batı’ya doğru çeviren Yeltsin yönetimi başlangıçta Rus diasporası ile ilgili meseleleri gündeme getirmek istemese de ülkenin muhtelif kanatlarına mensup siyasal elitlerinden gelen baskılara dayanamayarak Rus diasporasının haklarının korunmasını RF dış politikasının önceliklerinden biri haline getirmiştir. Bu bağlamda, 1992 yılının sonlarından itibaren RF dış politikasındaki bu konumunu muhafaza eden Rus diasporası, RF’nin temelde dünyada Rus dili ve kültürünün, RF ile ilgili olumlu imajın yaygınlaştırılması/oluşturulması ile yakın çevresi ve nüfuz alanı olarak telakki ettiği post-Sovyet coğrafyasında bulunan devletlerin AB ile NATO’ya üye olmalarını engellemeye yönelik dış politika amaçlarının gerçekleştirilmesinde önemli bir unsur/araç ve dayanak işlevi görmektedir.

Anahtar Kelimeler: