Özet:

Giriş ve Amaç: Alzheimer Hastalığı (AH) bakımverenlerinin yaşam kalitesi (YK) bireysel değişkenlik göstermektedir. Bu çalışmada, bakım koşulları farklı AH olgularında bakımveren yükünün değişkenliğini göstermeyi amaçladık. Gereç ve yöntem: Kesitsel tipteki bu çalışmada 321 AH bakımvereni seçildi. Çalışmamızda gönüllü olan hastanın birincil bakımverenleri üç gruba ayrılmıştır; Grup I: evde bakım (n: 111), Grup II: gündüz bakım merkezi (n: 99), Grup III: huzurevi (n: 111). Hastalar Klinik demans derecelendirme ölçeği (KDDÖ)’ne göre sınıflandırıldı ve Cohen-Mansfield Ajitasyon İnvanteri (CMAI) ile değerlendirildi. Beck anksiyete ölçeği (BAÖ), Beck depresyon ölçeği (BDÖ), Dünya Sağlık Örgütü-Yaşam Kalitesi Değerlendirmesi-kısa versiyonu (WHOQOL-BREF), Zarit Bakım verme yükü ölçeği (ZBVYÖ) ve sosyodemografik bir anket tüm bakımverenlere uygulandı. Bulgular: Ortalama yaşa göre, grup III diğerlerinden anlamlı olarak daha yaşlıydı. Gruplar arasında hasta bakım süresi açısından istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu. BDÖ grup III'de anlamlı olarak yüksekti. WHOQOL-BREF skoru grup III'de anlamlı olarak daha düşük ve CMAI skoru grup III'de anlamlı olarak daha yüksekti. Bakım yükü puanları açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu. Sonuç: Sonuçlarımız, gündüz bakım merkezlerinin bakım verenlerin stresini azaltmada ve yaşam kalitesini arttırmada anlamlı bir rol oynadığını ortaya koymuştur. Bakıcıların düşük geliri, kronik hastalıkları olması ve hastalarının agressifliği, bakımverenin yaşam kalitesini etkileyenönemli faktörlerdir.

Anahtar Kelimeler: