Abstract:

Günümüz Rus tarihçileri, Kafkas halkları (Abhazya; “GüneyOsetya” (Tskhinvali bölgesi); Ermeniler ve Azerbaycanlılar arasındaki Karabağ çatışması; sözde Nazran çatışması denen Osetyalılar ve İnguş, Çeçen) arasındaki etnik çatışmaların çok eskiye dayandığını kanıtlamaya çalışıyor. Gerçekte, Kafkasya'da ve genelde önce etnik çatışmaları körükleyen ve daha sonra bunları sözde “çözmeye” çalışan Rusya'nın kendisidir. Rusya "böl ve hükmet" ilkesi ile bölgede kontrolünü kaybetmemek için her türlü gayrete başvurmaktadır. Ağustos 2008 savaşından sonra Rusya, Güney Osetya ve Abhazya'nın bağımsızlığını tanıdı. Aynı zamanda, sözde "Kuzey Osetya" özerk bir cumhuriyet olarak Rusya'nın bir parçası oldu. 1860-70’li yıllarında çarlık Rusya’sı, Abhaz ve Kuzey Kafkas halklarına soykırı muyguladı ve kendilerini öz vatanından muhacirliğe zorladı. Abhazlar “suçlu insanlar” olarak ilan edildi ve onların yerine Ruslar ve ya kendini sadakatle iktidara adamış başka nüfuslar yerleştirildi. 2008 yılına kadar Abhazya ve Tskhinvali bölgesindeki çatışmalar, merkezi hükümetin ve diğer yandan ayrılıkçı bölgelerin “fiili” gücünün birbirine karşı çıktığı iç çatışmalardı. Ağustos 2008'de, Rusya büyük çapta askeri harekata giriştiğinde ve Gürcistan topraklarının % 20'sini işgal ettiğinde, Abhaz ve Güney Osetya çatışmaları Gürcü-Rus çatışmasına dönüştü. Dağlık Karabağ anlaşmazlığına gelince, burası Ermenistan ve Azerbaycan arasında tartışmalı bir bölgedir. Aynı şey Rusya'nın resmen arabulucu rolünü üstlendiği Osetyalılar ve İnguşlarar asındaki anlaşmazlıklar için de söylenebilir. Fakat, kendisi çözümsüzlük ve karmaşa taraftarıdır çünkü çatışmanın gerçekten çözümü stratejik çıkarlarına uygun değildir. Çeçenistan'a gelince, bu özgürlük için savaşan bir ülkeye karşı açık bir saldırganlıktır. Ondan önce ise bu ülkeye Rusya tarafından bir kaç kez (1870'ler, 1944 ve SSCB’nin dağılımdan sonra) soykırım uygulandı.

Keywords: