Abstract:

İnterferon IFN lar antiviral etkinliğinden dolayı kronik viral hepatit tedavisinde kullanılan protein yapıdaki maddelerdir. Tedavi amacıyla kullanımları sırasında tiroid fonksiyon bozukluklarına sebep olabilmektedirler. Otuz üç yaşında erkek hastaya HBeAg + kronik hepatit B tanısıyla PEG- IFN α-2a 120 mcg s.c./hafta tedavisi başlanıldı. Tedavi başlangıcında tiroid stimülan hormon TSH , serbest T3 ST3 , serbest T4 ST4 düzeyleri normal, antinükleer antikor ANA negatif idi. Tedavinin altıncı ayında hastanın; TSH 60.52 ↑ , FT3 4.06 N , FT4 4.48 ↓ , Tiroglobulin TG 1.6 ng/ml N , anti-tiroglobulin antikor ATA 631 IU/ml ↑ , anti-mikrozomal antikor AMA 1000IU/ml ↑ olarak tespit edildi. Tiroid ultrasonografisinde; bilateral hipoekoik olan tiroid parenkimi içerisinde fibröz septalar psödolobülasyon ve artmış kanlanma Hashimato tiroiditi ? görüldü. Tiroid sintigrafisinde; non-homojen hiperplazik tiroid glandı ve sol lobta hiperaktif nodül tespit edildi. Tiroid biyopsisi; benin sitoloji olarak değerlendirildi. Hastada interferona bağlı hashimato tiroiditi düşünülerek IFN tedavisi kesildi ve lamivudin tedavisine geçildi. Hastaya iyatrojenik hipertiroidi nedeniyle levotiron 1x1 tedavisi başlanıldı. Levotiron tedavisinin 3. ayında TSH 0.190, ST3 5.6, ST4 21.24 olarak saptandı ve levotiron kesildi. İnterferon tedavisi kesildikten 6 ay sonra yapılan tetkiklerinde TSH 0.742, ST3 5.33, ST4 14.53 idi. Daha sonraki takiplerinde tiroid fonksiyonlarında bozukluk tespit edilmedi.

Keywords: