Özet:

Bu araştırma polislerin kişilerarası problem çözme becerileri ile öfke ve öfke ifade tarzlarının benlik saygısı, cinsiyet ve hizmet süresi değişkenlerine göre incelenmesi amacıyla yapılan betimsel bir çalışmadır. Çalışma grubunu Emniyet Genel Müdürlüğü’ne bağlı beş Daire Başkanlığı’nda ve Ankara Çevik Kuvvet Şube Müdürlüğü’nde görevli 503 polis memuru ve rütbeli polis amiri oluşturmuştur. Araştırmada polislerin kişilerarası problem çözme becerilerini belirlemek amacıyla Çam ve Tümkaya (2007) tarafından geliştirilen Kişilerarası Problem Çözme Envanteri, sürekli öfke ve öfke ifade tarzlarını belirlemek amacıyla Spielberger, Jacobs, Russell ve Crane (1983) tarafından geliştirilen ve Özer (1994) tarafından uyarlanan Sürekli Öfke ve Öfke İfade Tarzı Ölçeği, benlik saygısı düzeylerini belirlemek amacıyla ise Rosenberg (1965) tarafından geliştirilen ve Çuhadaroğlu (1986) tarafından uyarlanan Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği-Kısa Formu kullanılmıştır. Araştırmada çok değişkenli varyans analizi (MANOVA) kullanılmış, Tukey ve Tamhane çoklu karşılaştırma testlerinden yararlanılmıştır. Ayrıca bağımsız değişkenin bağımlı değişken üzerinde ne derece etkili olduğunu gösteren etki büyüklüğü (eta kare) değerleri incelenmiştir. Analizlerde hata payının üst sınırı .05 olarak kabul edilmiştir. Araştırma sonucunda, polislerin kişilerarası problem çözme becerilerinin benlik saygısı ve hizmet süresine göre anlamlı olarak farklı olduğu, cinsiyete göre ise anlamlı düzeyde farklılık göstermediği belirlenmiştir. Ayrıca polislerin sürekli öfke ve öfke ifade tarzlarının hizmet süresi ve benlik saygısı değişkenlerine göre anlamlı olarak farklılaştığı, cinsiyete göre ise anlamlı düzeyde farklılık göstermediği tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler: