Abstract:

Bu araştırma, COVID-19 sürecinde hemşirelik öğrencilerinin merhamet düzeylerinin ve etkileyen faktörlerin belirlenmesi amacıyla tanımlayıcı ve kesitsel türde planlandı. Araştırmanın evrenini bir devlet ve bir vakıf üniversitesinde öğrenim gören 766 hemşirelik öğrencisi oluşturdu. Araştırmaya katılmak için gönüllü olan 269 öğrenci ile bu çalışma gerçekleştirildi. Verilerin toplanmasında “Öğrenci Tanıtım Formu” ve “Merhamet Ölçeği” kullanıldı. Verilerin değerlendirilmesinde MannWhitney U, Kruskal-Wallis, düzeltilmiş Bonferroni ve çok değişkenli varyans analizi (MANOVA) testi kullanıldı. Öğrencilerin yaş ortalaması 21,27±3,05 yıl, %63,2’si kadındır ve %51,6’sı COVID19 sürecinde klinik uygulama yapmıştır. Öğrencilerin merhamet ölçeği toplam puan ortalaması 95,62±16,72’dir. Merhamet düzeylerini cinsiyet, yaşadığı yer, okuduğu üniversite ve sınıf düzeylerinin etkilediği saptanmıştır. Klinik uygulama yapma ve yapmama durumlarına göre merhamet ölçeği toplam ve alt ölçek puan ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık olmadığı belirlenmiştir (p>0,05). Ancak klinik uygulama yapan öğrencilerin COVID-19 sürecinde bireye temas etmesi ile Merhamet Ölçeği toplam puan ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmıştır (p<0,05). Bireye temas etmeye kararsız olduğunu ifade eden katılımcıların, temas etmeyi olumlu veya olumsuz olarak değerlendiren katılımcılara göre merhamet ölçeği toplam puan ortalamasının anlamlı derecede yüksek olduğu görülmüştür (p<0,05). Bu araştırmada, COVID19 pandemi sürecinde hemşirelik öğrencilerinin merhamet düzeylerinin yüksek olduğu sonucu ortaya konmuştur.

Keywords: