Özet:

Başlıca Sokrates’e (Platon) dayalı İdealist felsefe Kant ve Hegel ile doruğa ulaşmıştır. Bu özünde tümüyle öznel bakış açısı, tek doğru ‘Ben’, gerçek ‘Ben’in algıladığıdır anlayışındadır. Şansızlığı Marx’tan sonra kurulmak olan Frankfurt Okulu Marx’ı yok sayamayınca, anlamsızlık açısından monist-pluralist demekten geri kalmayan Hegelci-Marxistlik ileri sürüp uzlaşamaz idealizm ve tarihsel materyalizm bileşkesi çabalarıyla Marx’ı aşındırmayı seçmiştir. İlginçtir ki, bu anlayış özellikle çağdaş Fransız isimlerle sürdürülerek karmaşa derinleştirilmekte, anlaşılmaları için kalkışılan açıklamalar ise kargaşayı daha da koyultmaktadır. ‘Güzel’ per se bir varlık/monad değildir yalnızca ‘beğeni’ anlatan bir sıfattır. ‘Beğeni’ doğa ile ilişkiden ve kültürel değer yargılarından kaynaklanır ki, bu hiç kimseye kişisel/ öznel seçimlerinin geçerli ve evrensel olduğunu ileri sürme hakkı tanımaz.

Anahtar Kelimeler: