Filistin ulusal mücadelesinin 1960 ve 1970lerde isyancı gerilla terörist bir hareketten 1980 ve 1990larda neredeyse bütün özellikleriyle ( sürdürülebilir ulusal alana sahip olmasa da ) hızlı bir şekilde organize bir devlete dönüşmesi de İsrail/Filistinde bulunan Filistin Hıristiyan kilisesinin politize olmasına ayrıca katkıda bulunmuştur. Bu süre zarfında, topraklara el koyma, kilise ve malların yok edilmesi, inşaat sınırlamasını içeren İsrail politikaları ve bunların sonucu olarak ortaya çıkan inananların kitlesel göçleri kiliselerin yüz yüze olduğu yeni bir politik hoşgörüsüzlük iklimi yaratmıştır. 1990 ve 2000ler ise İsrail ve Filistin Kurtuluş Örgütü (FKÖ) arasında gerçekleşen Oslo barış sürecinin başlangıcının ve bitişinin yanı sıra Eski Kudüsü ve esas olarak tarihi Filistinin Batı Şeria bölgesi kadar Arap nüfusunun bulunduğu Doğu Kudüsü de ilgilendiren bölgesel politikaların ve iskân politikalarının gerçekleştiğine şahit olmuştur. Kilise-Devlet ilişkileri bu dönemdeki on yıllarda en düşük seviyeye gerilemiştir. Bu deneyimlerin ortaya çıkardığı güvensizlik ve şüphelerin sonuçları Kutsal Topraklarda yaşayan İsraillilerin, Filistinli Hıristiyanların ve Müslümanların karşılıklı ilişkilerini baltalamaya devam etmektedir.
The rapid transformation of the Palestinian national struggle in the 1960s and 1970s from a rebellionist guerrilla terrorist movement in the 1980s and 1990s with almost all its characteristics (although it does not have a sustainable national space) into a organized state has also contributed to the politization of the Palestinian Christian church in Israel/Palestine. Thro
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|