Abstract:

‘Sanat nedir?’ sorusu, kökeni ve sanat olgusunun toplum içindeki sosyal varlığı üzerine çok sayıda teorik/empirik çalışma yapılmıştır. Felsefenin desteklediği bir kol olan estetik de, bir ölçüde bu alana dönük çözümler üretmiş ancak sanatın işleyişi ve büyülü anlam gücüne dair kesin bir karara varamamıştır. Diğer yandan, ilkel insan için ne anlam ifade ettiğini tam olarak belki hiçbir zaman bilemeyeceğimiz sanat eyleminin içgüdü ile bağlantılı olup olmadığı da başka bir bilmecedir. Çalışmada izlenen yol, sanatın ilkel boyuttaki algısına ışık tutarak, empirist bir felsefeci olan John Locke’un metoduna uyarlanıp ele almak olacaktır. Kurguya göre, sanat tarihi boyunca değişim gösteren sanat olgusu, çağdaş yorumlara evrildikçe tıpkı boş bir levha gibi mağara duvarında yaratıcı fikirler geliştirmeyi akıl eden insanın deneyimlerinin bütünüdür. Bu bağlamda, John Locke (1632-1704)’un ‘Boş Levha/Kağıt-Tabula Rasa’ teorisi dayanağı ile, ilkel insanda sanatsal edimin ya da basitten kompleks olana gelişim gösteren çizim/yontu eylemlerinde estetik kaygının var olup olmadığı sorgulanacaktır.

Keywords: