Görüntüleme
6
İndirme
1
AMAÇ: Femoroasetabular sıkışma, asetabulum ve proksimal femurun anormal ilişkisi sonrası meydana gelen periartritik değişikliklerin eşlik ettiği kalça ekleminin ağrılı bir hastalığıdır. Eklem hareketlerinin kısıtlanmasına yol açar ve bu durum kalçanın normal biyomekaniğini bozarak anormal yüklenmelere sebep olur. Bu çalışmanın amacı femoroasetabular sıkışmanın indirekt etki ile yüksek mortalite ve morbidite nedeni olan kalça kırığı riskini artırıp artırmayacağının araştırılmasıdır. GEREÇ VE YÖNTEM: 1 Ocak 2015 – 1 Ocak 2020 tarihleri arasında hastanemiz acil servisine başvuran ve tarafımıza konsulte edilerek intertrokanterik femur kırığı olan 243 hasta ve femur boyun kırığı olan 126 hasta ile travma nedeniyle acil serviste değerlendirilen aynı yaş grubuna sahip ve yapılan pelvis AP grafi ve pelvis BT tetkiklerinde herhangi bir fraktür saptanmayan 250 bireyin verileri retrospektif olarak incelenmiştir. X-ray görüntülerde merkez kenar açısı, asetabuler indeks, anterior ofset, anterior ofset oranı ve Singh indeksi; pelvis BT kesitlerinde ise alfa açısı ölçüldü. BULGULAR: Kalça kırığını oluşturan her iki grup ile kontrol grubu arasında cinsiyet, yaş ve Singh indeksi açısından anlamlı bir fark saptanmamış olup bu faktörler için gruplar arası homojen dağılımın gerçekleştiğini ve araştırılan faktörler üzerine etkisinin olmadığını göstermektedir. Merkez kenar açısı, asetabuler indeks, alfa açısı, anterior ofset ve anterior ofset oranının ise kalça kırığı bulunan grupta kontrol grubuna göre femoroasetabular sıkışma lehine anlamlı derecede farklı çıktığı görülmüştür. SONUÇ: Femoroasetabular sıkışmanın kalça eklem artrozuna neden olduğu ve bunun da kalça eklemi biyomekaniğini bozduğu bilinmektedir. Çalışmamızda bozulan bu biyomekaniğe bağlı olarak indirekt yoldan kalça kırığı oluştuğu araştırılmış olup analiz sonuçları hipotezimizi destekleyerek femoroasetabular sıkışmanın kalça kırığına neden olabileceğini göstermektedir.
AIM: The aim of this study is to find out if there is a relationship between femoroacetabular syndrome and the risk of hip fractures that have been known with high morbidity and mortality rates. MATERIAL AND METHOD: Between January 1st of 2015 and January 1st of 2020, data of 243 patients with intertrochanteric fracture, 126 patients with femoral neck fracture and 250 trauma patients of over 65 years old that had admitted to our hospital’s emergency department but had no fracture on both pelvis AP x-ray and pelvis CT, were evaluated retrospectively. While central edge angle, acetabular index and singh index were measured on AP x-ray of pelvis, alfa-angle, anterior offset and anterior offset ratio were measured on pelvis CT. RESULTS: No significant differences were found between the groups forming the hip fracture and the control group in terms of gender, age and Singh index, indicating that these factors were homogeneously distributed between the groups and had no effect on the factors investigated (p>0.05). The central edge angle, acetabular index, alpha angle, anterior offset and anterior offset ratio were found to be significantly different (p<0.05) in both hip fracture group compared to the control group in favor of femoroacetabular impingement. CONCLUSION: The analysis results support our hypothesis and show that femoroacetabular impingement may cause hip fracture. As a result, the relationship of femoroacetabular impingement with hip fractures, which is the cause of high mortality and morbidity should be kept in mind.
Alan : Sağlık Bilimleri
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
