Özet:

ÖZET Amaç: Çalışmamızda plasenta dekolmanı için risk faktörlerini tespit etmek, doğum haftasına göre maternal ve perinatal sonuçlarını değerlendirmek. Gereçler ve Yöntem: Ocak 2014 ve Ocak 2019 yılları arasında Ümraniye Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ndeki doğum kayıtları retrospetif olarak tarandı. 20. gebelik haftasından sonra sezaryene alınan ve klinik olarak plasenta dekolmanı tanısı alan 142 hasta değerlendirmeye alındı. Plasenta dekolmanı tanısı operasyon esnasında retroplasental veya intraplasental hematomun izlenmesiyle konulmuştur. Çalışma tekil gebeliklerle planlanmış ve 5 hasta çoğul gebelik nedeniyle çalışma dışı bırakılmış, toplam 137 hasta çalışmaya dahil edildi. Bulgular ve Sonuç : Çalışmaya alınan olguların %49,6’sının (n=68) hastaneye başvuru sebebi kanama, %28,5’inin (n=39) sancı, %10,9’unun (n=15) su gelişi, %0,7’sinin (n=1) düşme, %1,5’inin (n=2) miad aşımı, %3,6’sının (n=5) mide bulantısı, baş ağrısı olduğu gözlenirken %5,1’inin (n=7) sadece kontrol amaçlı başvurduğu gözlenmiştir. Olguların %31,4’ünde (n=43) kan ve kan ürünleri replasmanı uygulanmıştır. Bebeklerin %32,8’inde (n=45) YDYBÜ yatışı gerekmezken, %42,3’ünün (n=58) yeni doğan yoğun bakım ünitesi (YDYBÜ) yatışı sonrasında taburcu olduğu, %9,5’inin (n=13) YDYBÜ yatışı esnasında ex olduğu izlenmiştir. %15,3’ünün (n=21) ise intrauterin ex fetüs (IUEF) olduğu gözlenmiştir. Plasenta dekolmanı maternal ve perinatal morbidite ve mortaliteyi aşikâr biçimde artırmaktadır. Literatürde normal gebe popülasyonundaki oranları ile kıyaslandığında çalışmamızda hipertansif hastalıklar, intrauterin gelişme geriliği, proteinüri ve plasenta previa olgularının plasenta dekolmanında anlamlı şekilde yüksek olduğu tespit edilmiştir. Plasenta dekolmanına neden olan risk faktörlerinin bilinmesi, gebelerin yönetiminde ve doğum komplikasyonlarının azaltılmasında yarar sağlayacaktır.

Anahtar Kelimeler: