Abstract:

Bu yazıda Türkiye modernleşmesi, Cumhuriyet dönemi modernleşmesi ve köy enstitüleri deneyimleri çerçevesine değerlendirilmektedir. Cumhuriyet modernleşmesi Batıyı ve çağdaşlaşmayı hedef almakla birlikte, kendi özgü yönleriyle ondan ayrılmaktadır. Batı dışı modernleşme deneyimi olarak Türk modernleşmesi, Avrupa’nın sömürgeciliği karşısında ulusal bağımsızlığı tercih etmiş, eğitim ve kültür devrimleriyle modernleşmeyi bir bütün olarak görmüştür. Batı Avrupa’da gelişen, akla ve bilime dayanan ilerlemeci ve kalkınmacı bir toplum anlayışını benimsenmiş, ama sömürgeciliğe ve sınıfsal eşitsizliklere karşı çıkarak, kendi alternatifini aramıştır. Politik modelde ulus devlet örgütlenmesi ve değerlerini temsil eden Cumhuriyet yönetimi Kemalizm’le, onun ilke ve devrimleriyle şekillenmiştir. 1930’lu yıllarda devletçilik, halkçılık ve milliyetçilikle biçimlenen modernleşmenin mekânı kentten kıra taşınmış ve bu arayışta köy kalkınması önemli bir hedef olarak öne çıkarılarak, bir eğitim ve toplumsal kalkınma modeli olan Köy Enstitüleri 17 Nisan 1940’da açılmıştır. Köy Enstitüleri, kısa süren tarihine karşın, Cumhuriyeti, onun değerlerini Anadolu’ya taşımış, Türk modernleşmesinin en özgün ve önemli başarılarından birini temsil etmiştir

Keywords: