Görüntüleme
21
Türk boylarının sözlü kültürü içerisinde yer alan “âşıklık geleneği” geçmişi çok eskilere, kamlık dönemine kadar uzanan köklü bir gelenektir. Toplum içerisinde pek çok önemli görevi üstlenen kamlar bir müzik aleti eşliğinde doğaçlama söyleme yeteneği sayesinde Türk sözlü edebiyatının ilk nüvelerini ortaya koymuştur. Kamların görevlerinin sosyal yapı içerisinde paylaşımı ile birlikte bu görev, “elinde kolça kopuzu ile ilden ile beyden beye dolaşan” ozanlara düşmüştür. Günümüzde Anadolu sahasında bu geleneği dilinde ve telinde sürdüren söz ustalarına “âşık” adı verilmektedir. Söze bağdaş kurduran âşıklar, sözlü geleneğin kendilerine sağladığı imkânlarla bir yandan sanatlarını ortaya koyarken bir yandan da kültürel bakiyeyi gelecek nesillere aktarmışlardır.
The history of the "tradition of brightness" within the verbal culture of Turkish lengths is a rooted tradition that goes to the very ancient, to the kamlik period. Through the ability to speak naturalization along with a musical instrument, the people who have taken many important roles within the society have revealed the first nuclei of Turkish verbal literature. With the sharing of the tasks of the communities within the social structure, this task has fallen to the ozans "which circulate from the province to the city with a column break in the hand". Today, in the Anadolu field, this tradition is continued in the language and in the thread, the word masters are called "love". The lovers who make the speech, on the one hand, show their art with the possibilities that the oral tradition provides them, and on the other hand, the cultural balance has been transferred to the future generations.
Alan : Filoloji
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
