Özet:

Bu araştırma COVİD-19 sürecinde evden çalışan akademisyen babaların; çocuk bakımı, ev içi rollere katılımları ve iş yaşamlarına dair deneyimlerini keşfetmek amacıyla, nitel araştırma yöntem ve teknikleri kullanılarak yapılmıştır. Amaçlı örneklem ve kartopu örneklem modelleri kullanılarak, 2-10 yaş arası çocuğa sahip olan 16 akademisyen baba ile derinlemesine görüşmeler yapılmıştır. Görüşmeler neticesinde elde edilen veriler MAXQDA programı ile analiz edilmiştir. Analiz sonucunda “pandeminin kişisel yaşama yansımaları, babalığın ifade ettiği anlam, pandemi sürecinin çocukla ilişkiye yansımaları, pandemi sürecinin eşle ilişkiye ve ev içi rollere yansımaları, pandemi sürecinin iş yaşamına yansımaları” olmak üzere beş temaya ulaşılmıştır. Katılımcıların COVİD-19 sürecinde babalığa dair düşüncelerinin ve babalık rollerinin; katılımcı baba olma doğrultusunda olumlu bir ivme kazandığı fakat uzaktan çalışma sürecinin devam etmesi nedeniyle de birtakım sorunlar yaşadıkları sonucuna ulaşılmıştır. COVİD-19 sürecinde sosyalleşmenin azalması ile evlerinden çalışan babalar, çalışma saatlerini minimum düzeyde tutarak ailelerine daha fazla zaman ayırdıklarına dikkat çekmişlerdir. Katılımcıların bu süreçte zaman zaman sosyal destek mekanizmalarına ihtiyaç duydukları ve süreçle ilgili eğitimlere açık oldukları sonucu ortaya çıkmıştır.