Özet:

İmâm Abdulhamîd el-Ferâhî el-Hindî (1280 h./1349 h.) Kur’ân ilimleri ve Arapça konusunda seçkin olan âlimlerden biri kabul edilir. O, doğu’nun allâmesi ve İslâm tarihçisi Şiblî Nu’mânî (ö.1332 h.)’nin dayısının oğludur. Allah kendisine rahmet eylesin, o, zihin keskinliği, fazilet çokluğu, ilim genişliği, yumuşak huyluluk, sağlam görüşlülük, dünyaya karşı zahid davranma ve Allah’ın rızasını istemeye rağbet etme konularında Allah’ın delillerinden bir delildi. Ne yazık ki bu büyük şahsiyet, kitaplarının çokluğuna, değişik ilim dalları ve sanatlardaki-özellikle Kur’ânî çalışmalardaki- kırkı aşkın te’lifatına rağmen hâlâ İslâmî çevrelerde büyük ölçüde tanınmamaktadır. O, Kur’ân’ın bir kısmının bir kısmını tefsir ettiği görüşündedir. Dolayısıyla, kıssalardan ve müfessirlerin getirmiş oldukları değersiz ve garip şeylerden uzak durmuştur. Tefsir alanındaki kitabını buna bağlı olarak te’lif etmiş ve “Nizâmu’l-Kur’ân ve Te’vîlu’l-Furkân bi’l-Furkân” ismini vermiştir.   Bildiğim kadarıyla, daha önce kimsenin yapmadığı böyle bir çalışmada onu tanıtacağız. Allah başarıya ulaştırandır.

Anahtar Kelimeler: