Görüntüleme
11
İndirme
2
Türkiye, Suriye İç Savaşı ile, yaklaşık 4 milyon mültecinin ülkeye girişiyle sonuçlanan yakın tarihin en büyük kitlesel göçlerden birinin hedefi olmuştur. Buna cevaben, son zamanlarda yabancıların zorla geri dönüşüne yönelik bir siyasi retorik ve kamu oyu eğilimi oluşmuştur. Bu makale, Türkiye’nin sığınmacıları geri göndermeme ilkesi kapsamında ülkelerine geri gönderip gönderemeyeceğini araştırmaktadır. Bu çalışmada, Türkiye’nin 1951 Mülteci Sözleşmesi’ne taraf olması ve bu ilkeyi iç hukukunda benimsemesi nedeniyle, sığınmacıları ülkelerine geri gönderemeyeceği savunulmaktadır.
With the Syrian Civil War, Turkey has been the destination of one of the largest mass migrations resulted in the entry of approximately 4 million refugees into the country. In response, there has recently been political rhetoric and the public trend towards the forced return of foreigners. This article investigates whether Turkey can send back the asylum-seekers to their countries within the context of the non-refoulement principle. I argue that, since Turkey is a party to the 1951 Refugee Convention, and adopted the principle in its domestic law, it cannot be able to send back asylum-seekers to their home countries.
Alan : Eğitim Bilimleri; Hukuk; Sağlık Bilimleri; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
