Abstract:

Aşağı yukarı Akdeniz Bölgesi’ni kapsayan batıda Teke yarımadasından başlayarak doğuda Gaziantep yakınına kadar uzanan Toros dağları boyunca bulunan vejetasyon yükseklik basamaklarına göre aşağıdaki kuşaklara ayrılmıştır. 1. AKDENİZ BÖLGESİ 1.1 .Alt veya sıcak Akdeniz kuşağı : Bu kuşak, Toros dağlarının Akdeniz e bakan yamaçları boyunca ortalama 1000, en fazla 1500 m ye kadar çıkmakta olup, bu kuşakta kızUçam (Pinus brutia) ormanları hakimdir. Bu kuşağın 500-800 m ye kadar yükselen alt kısmında ise kızılçam ormanlarının tahribi sonucu gelişmiş olan çalı (maki) vejetasyonu yer yer baskın durumdadır. 1.2. Akdeniz üst kuşağı (Oro-Mediterranean kuşak) : Bu kuşakta sedir (Cedrus libani). karaçam (Pinus nigra var. pallasianal, göknar (Abies cilicica) saf ve karışık ormanları yer almaktadır. 2. AKDENİZ ARDI veya AKDENİZ GEÇİŞ BÖLGESİ Akdeniz ve İç Anadolu karasal ikliminin geçişine tekabül eden ve batıda Göller bölgesi Orta Toroslarda Göksu havzası orta ve yukarı bölümü, doğuda Maraş- Antakya grabenini kapsayan bu bölgede üç ayrı vejetasyon kuşağı mevcuttur. 2.1. Alt kuşak : Kızılçam, kısmen de maki elementlerinin karışımından oluşan bu kuşakta yer yer meşe toplulukları da görülmektedir. 2.2. Orta kuşak : 800-1400 m arasında uzanan tektonik kökenli havza ve çevresini kapsayan bu kuşak, yer yer meşe, meşe + ardıç ve depresyonların tabanlarında kuru orm n -uzunboylu step karışımından ibarettir. 2.3 Üst kuşak: 1200-2200 m arasında uzanan bu kuşakta saf sedir, karaçam ve kuzeye bakan yamaçlarda göknar ormanları yer almaktadır. 3 İ Ç ANADOLU BÖLGESİ Denizel etkilere kapalı olan ve daha ziyade İç Anadolunun güneyinde uzanan bu bölgede iki ayrı vejetasyon kuşağı görülmektedir. 3.1. Step kuşağı : İç Anadolu'da yer yer 1200 m ye kadar yükselen bu kuşakta doğal stepler baskın durumdadır. 3.2. İç Anadolu dağ veya üst kuşağı: 2400 m ye kadar çıkan bu kuşakta karaçam. ardıç ve meşe ormanları, kuzeye bakan yamaçlarda ise nadiren sedir ve göknar toplulukları görülmektedir. Bu kuşakların dışında Akdeniz üst kuşağında 2000 m de, İç kısımlara doğru 2200- 2400 m den sonra başlayan ve İç Anadolu dikenli, yastık şekilli otların yaygın olduğu subalpin ve daha yükseklerde alpin kuşak uzanmaktadır. Yukarıda belirtilen bu kuşaklar dahilinde özellikle Amanos dağlarından kayın (Fagus orierıtalis), gürgen (Carpinus orientalis) ormanları, Batı Toroslarda Dedegöl dağlarında ıhlamur (Tilia rubra), kasnak meşesi (Quercus vulcarıica), dişbudak (Fraxinus oxy çarpa), akçaağaç (Acer platarıoides) vs gibi yayvan yapraklı saf ve diğer ibreli türlerle karışık topluluklar bulunmaktadır. Ormanaltı ot ve çalıların floristik kompozisyonları dikkate alındığında son derece arızalı olan ve kuvvetli izolasyon şartları yaratan Toros sisteminde farklı flora veya fitocoğrafya bölgelerine ait tür ve topluluklar bulunmaktadır. Örnek olarak, Amanos, Dedegöl ve Davras dağında Avrupa-Sibirya florasına ait anklavlar yer almaktadır. Ayrıca, endemikler yönünden de oldukça zengindir. Bunlar Kuvaterner'de meydana gelen iklim değişmelerinin bir eseri olarak dikkate alınmalıdır. Bölgede bakı ve yükseklik şartlarının kısa mesafeler dahilinde sık sık değişmesi, bitki kuşaklarında yer yer önemli ölçüde seviye değişmelerine ve farklı toplulukların da araya girmesine neden olmaktadır.

Keywords: