Abstract:

ÖZET Çağdaş anlamıyla anayasa, insan haklarını güvence altına almak üzere, siyasal iktidarı sınırlandırmak için yapılır. Siyasal iktidarın, hukuk devleti anlayışı ile çerçevelenmiş sınırlı yapısını içine sindirmeden, çağdaş anlamda demokrat olmak mümkün değildir. AKP AY Değişikliği Paketi bu anlayışın tersine, yargı organını siyasal iktidarın etkisine açık bir konuma getirmektedir. Değişikliklerin “Avrupa’nın çağdaş ve demokrasi değerlerini” ölçü aldığı iddiası, özellikle Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulu açısından bu ölçütleri somutlaştıran AB uzmanları raporlarıyla derin bir çelişki içindedir. Anayasa Mahkemesi ile ilgili değişiklikler ise Cumhurbaşkanının belirleyici rolü daha da güçlendirilmek suretiyle 12 Eylül çizgisinin AKP’ye uyarlanmasını sağlamaktadır. Bir bütün olarak bakıldığında yargı ile ilgili düzenlemeler, iktidar partisinin “kendisi için anayasa” yaptığı izlenimini güçlendirmekte, anayasanın değişmezlik kapsamına aldığı hukuk devleti ilkesinin ihlâli sorununu gündeme getirmektedir. Öte yandan, aralarında içsel bir bağlantı bulunmayan Anayasa Değişikliği Paketinin bir bütün halinde halk oylamasına sunulması da, Anayasa’nın 175. maddesinin 7. fıkrasına açıkça aykırıdır. Anahtar Kelimeler: Anayasa değişikliğinin işlevi; hukuk devleti; “kendisi için anayasa”; anayasaya aykırı anayasa değişikliği; yargı bağımsızlığı; siyasallaştırılmış yargı.   ABSTRACT In its contemporary sense, a constitution is made to limit the government’s political power to protect human rights. It is not possible to claim to be democratic in a contemporary sense without embracing the limited nature of the political power as described by the notion of the rule of law. In contravention of this concept, the Constitutional Amendments Package of the AKP renders the judiciary exposed to the influence of the political power. The claim that the amendments are based on the “contemporary and democratic European values” is in deep contradiction with the reports of EU experts that concretize these criteria especially vis-a-vis the High Council of Judges and Prosecutors. The amendments concerning the Constitutional Court ensure the adaptation of the mentality of 12 September to the AKP by reinforcing the decisive role of the President. Taken as a whole, the judiciary arrangements strengthen the impression that the governing party is making a “self-serving constitution” and calls attention to the problem of violation of rule of law principle that the constitution deems unchangeable. On the other hand, submission of the Constitutional Amendments Package, which lacks an internal integrity to a referendum as a whole is a clear violation of para. 7, Article 175 of the Constitution. Keywords: Function of constitutional amendment; rule of law; “self-serving constitution”; constitutional amendments violating constitution; judiciary independence; politicized judiciary.

Keywords: