Abstract:

Yabancı dil öğretimi alanında her geçen gün yenilikler yaşanmaktadır. Bu yenilikler, ders içeriklerinin güncellenip düzenlenmesi, hedeflere göre farklılık gösteren ve değişen dil öğretim yöntemleri ile kullanılan araç-gereç bakımından kendini göstermektedir. İçerik olarak gözlemlenen değişikliklerden biri de ders kitaplarında yer alan yapay metinlerin yerini yazınsal türlere bırakmasıdır. Edebiyatın, yabancı dil öğretiminde, bir eğitim aracı olarak önemi ve gerekliliği yadsınamaz bir gerçektir. Edebî ürünler, yabancı dil öğretiminde hedef dili ve kültürü ilk elden öğrenme hususunda eşsiz kaynaklardır. Ya- bancı dil öğretiminde toplumlar ve kültürler arasında bir aktarım aracı olması nedeniyle yazınsal metinler, hedef dili ve kültürünü öğrenmede en temel kaynak konumundadırlar. Bu çalışmanın odağını Arap edebiyatının temel kaynaklarından biri olan Kelîle ve Dimne oluşturmaktadır. Bu eserin edebî bir materyal olarak Arapçanın yabancı dil olarak öğretiminde kullanılabilirliği incelenecektir. Eserin aslı Sanskritçedir ve Abbasiler döneminde Abdullah İbn-i Mukaffa‘ (142/759) tarafından çevirisi yapılarak Arap edebiyatına kazandırılmıştır. Politika, ahlak ve devlet idaresi gibi konularda birbirinden farklı metinler içermektedir. Ayrıca, dilin kullanımı bakımından da Arapçanın en iyi örneklerinden biri sayılmaktadır. Yazılı kültürün aktarılmasında önemli bir yer tutan bu eser fabl türünde yazılmıştır. Fabl, hayvanların konuşturulması ile okuyucuya bir ders vermeyi amaçlayan masalsı didaktik eserlerdir. Yabancı dil öğretiminde kullanılan fabllar, hedef dilin günlük kullanımlarına örnekler vermesi, dilin kültürünü yansıtması ve kısa hikâyeler olması bakımından bir materyal özelliği taşımaktadır. Bu çalışmada literatür taraması yapılmıştır. Yabancı dil öğretiminde roman, hikâye, şiir, tiyatro gibi türlerin yanı sıra fablların da öğretim sürecinde öğrenciye olumlu katkılar yaptığı sonucu elde edilmiştir.

Keywords: