Özet:

Klasik Türk edebiyatı araştırmacılarının başvurdukları önemli kaynaklardan biri de şiir mecmualarıdır. Derleyeninin ve derlendiği dönemin edebî zevk ve eğilimini yansıtan şiir mecmualarının edebiyatımız için birçok faydası vardır. Şiir mecmuaları sayesinde yayımlanmış divanlarda olmayan şiirler gün yüzüne çıkar. Ayrıca divanları bulunmayan, bulunamayan şairlerin şiirleriyle mecmualarda karşılaşabiliriz. Bu yazı bugün için divanı elimizde olmayan 17. yüzyıl şairlerinden Baldırzâde Selîsî’nin şiirleri üzerinedir. Kaynaklara göre 17. yüzyılda yaşamış Selîsî mahlaslı iki şair bulunmaktadır. Bu şairler Âvâre-zâde Selîsî ve Baldırzâde Selîsî’dir. Bursa şeyhlerinden Baldırzâde Selîsî, Tokatlı Ali Dede’nin torunu Ulucami vaizlerinden Mustafa Efendi’nin oğludur. Şair, Bursa ve İstanbul’da birçok medresede müderrislik yapmış ve Mekke kadılığından emekli olmuştur. Velud bir sanatçı olan Baldırzâde Selîsî 1060 yılında vefat etmiştir. Baldırzâde Selîsî’nin edebiyatımızdaki asıl ünü “Ravza-i Evliyâ” adlı eserinden gelmektedir. Bursa’da yaşayan âlim, şeyh ve şairlerin hayat hikâyelerini ihtiva eden bu eser Türk edebiyatı tarihinde kendi türünde ilk eserdir. Çalışmada öncelikle Selîsî mahlaslı şairler hakkında bilgi verilecek, ardından Baldırzâde Selîsî’nin mecmualardan elde edilen 4 kaside ve 19 gazeli şekil ve muhteva yönünden incelenecektir. Makalenin sonunda kaside ve gazellerin transkripsiyonlu metni verilecektir. Mecmuaların klasik Türk edebiyatı için önemini örneklendiren bu çalışma ile ortaya çıkan yeni bilgiler veya divan nüshasının bulunmasıyla oluşturulacak “Selîsî Dîvânı”na küçük de olsa bir adım atılacaktır.

Anahtar Kelimeler: