Özet:

Amaç: Bu çalışmada, Hatay Devlet Hastanesi yoğun bakım ünitesine başvuran hastalardan izole edilen 23 vankomisine dirençli Enterococcus faecium (VREfae) suşunun vankomisine olan direnç mekanizmalarının, virülans genlerinin ve klonal ilişkilerinin belirlenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: İzolatların vankomisin minimal inhibitör konsantrasyon (MİK) değerleri E-testi ile antimikrobiyallere olan duyarlılıkları ise disk difüzyon yöntemi ile saptandı. VREfae izolatları arasında klonal ilişki pulsed-field jel elektroforezi (PFGE) ile belirlendi. Vankomisin direnç (vanA, vanB, vanC, vanD, vanE ve vanG) ve virülans genleri (asa1, esp, gelE, hyl ve cylA) polimeraz zincir reaksiyonu (PZR) yöntemi ile araştırıldı. Bulgular: Bütün izolatlar vanA geni taşıdığı tespit edildi ve izolatların 17'si (%73,9) en az bir virülans geni yönünden pozitif bulundu. En yaygın virülans geni olan esp, dokuz izolatta tek başına ve iki izolatta ise hly geni ile birlikte saptandı. hly geni tek başına beş izolatta tespit edilirken ve incelenen diğer virülans genleri (asa1, gelE ve cylA) ise hiçbir izolatta tespit edilmedi. İzolatların tamamı çoğul direnç fenotipi gösterdi. İzolatların vankomisin MİK değerleri E-test ile ≥256 μg/mL olarak bulundu. PFGE analizi izolatların beş farklı klustera (A, B, C, D ve E) ve 14 farklı pulsotipe ayrıldığını gösterdi. İzolatlar arasında aynı PFGE band profillerinin görülmesi hastane ortamları ile hastalar arasında karşılıklı bulaşmanın olduğunu gösterdi. Sonuç: VRE kaynaklı enfeksiyonların prevalansını azaltmak ve hastane ortamlarında etkili kontrol önlemleri almak için VRE'nin direnç patternlerini ve moleküler özelliklerinin sürekli olarak izlenmesi gerekmektedir.

Anahtar Kelimeler: