Görüntüleme
14
Giriş: Öğrenme ortamlarının gerçekliği, öğrenme ile gerçek yaşam arasındaki ilişkiyi kurmada etkili bir araçtır. Simülasyona dayalı öğrenme bu gerçekliğin güvenli ve yeterli şekilde taklit edilmesidir. Amaç: Bu araştırma, iç hastalıkları hemşireliği dersi alan öğrencilerin eğitiminde standardize hasta kullanılarak kronik hastalıklara ilişkin hazırlanan simülasyon uygulamalarının kaygı, öz yeterlilikleri üzerine etkisi ve memnuniyet durumlarının belirlenmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir. Yöntem: Araştırmanın tipi yarı deneyseldir ve 145 öğrenci örneklem grubunu oluşturmuştur. Veri toplamada Öğrenci Bilgi Formu, Genel Özyeterlilik Ölçeği, Durumluk-Sürekli Kaygı Ölçeği, Öğrenci Memnuniyeti ve Öğrenmede Kendine Güven Ölçeği kullanılmıştır. Veriler sayı, yüzdelik, Pearson korelasyon testi, bağımsız gruplarda t testi ve tek faktörlü ANOVA testi, ileri analizde Bonferroni testi kullanılarak analiz edilmiştir. Bulgular: Bölüme isteyerek gelen öğrencilerin durumluk ve sürekli kaygılarının daha düşük, öz yeterliliklerinin ise yüksek düzeyde olduğu belirlenmiştir (p < .05). Simülasyon uygulaması sonrası yapılan son testte öğrencilerin öz yeterlilik düzeyi yükselmiş (p = .003), öz yeterlilik düzeyi arttıkça, kaygı düzeyleri azalmış ve memnuniyet düzeyleri artmıştır (p < .01). Sonuç: Simülasyon uygulaması öğrencilerin öz yeterlilik ve memnuniyetlerinin artmasını, kaygılarının azalmasını sağlamış ancak klinik uygulamalar sonrasında kaygıları tekrar artmıştır (p = .001). Bu sonuçlar doğrultusunda simülasyon ile eğitim yönteminin hemşirelik eğitimi için uygun ve etkili bir yöntem olduğu, simülasyon uygulamalarının klinik uygulama ile paralel devam etmesi ve hemşirelik müfredat programına eklenmesi gerektiği düşünülmektedir.
Background: The reality of learning environments is an effective tool in establishing the relationship between learning and real life. Simulation-based learning is the safe and adequate imitation of this reality. Objectives: This research was carried out with the aim of determining satisfaction state and the effect of simulation training given to students taking internal medicine nursing courses on anxiety and self-efficacy using standardized patients. Methods: It is planned as a semi-experimental research and 145 students constituted the sample group. In the data collection, Student Information Form, General Self-Efficacy Scale, State-Trait Anxiety Scale, Student Satisfaction Scale and Self-Confidence Scale were used. The data were analyzed using number, percentage, Pearson correlation test, t test in independent groups and single factor ANOVA test, and Bonferroni test in advanced analysis. Results: It was determined that the students who came to the department willingly had lower state and trait anxiety and their self-efficacy was higher (p < .05). In the post-test after the simulation training, the self-efficacy level of the students increased (p = .003). As the self-efficacy level increased, anxiety levels decreased and satisfaction levels increased (p < .01). Conclusion: Simulation practice increased the self-efficacy and safety of students and decreased anxiety, but their anxiety increased after clinical applications (p = .001). In line with these results, it is thought that simulation and education method is a suitable and effective method for nursing education, simulation applications should continue in parallel with clinical practice and should be added to the nursing curriculum.
Alan : Sağlık Bilimleri
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
