Özet:

Toplum hayatında önemli bir yer tutan atasözleri, halk felsefesinin, anonim dünya görüşünün ortak ürünleridir. Toplum içinde yetişen sanatçının içinde yetiştiği toplumdan izler taşıması ve bunu eserinde yansıtması doğaldır. Yüzyıllarca sözlü gelenekte yaşayan atasözleri geçmişten günümüze varlığını devam ettirmiş, her dönemde yazılan eserlerde de yerini almayı başarmıştır. Halk kültürüne ait olan bu özlü sözler, halktan kopukluğuyla sürekli eleştirilen divan şairlerinin şiirlerinde de kullanılmıştır. Neticede divan şairleri de içinde yetiştikleri toplumun kültürüyle yoğrulup şekillenmişlerdir. Bu makale için divan şiirinde kullanılan atasözlerine müstakil olarak yer veren günümüz harfleriyle basılmış dört eser incelenmiş ve bu dört eser içerisindeki atasözleri acıyı hafifletme, adalet, aşk, esenlik, feraha kavuşma, geçmişe özlem, gönüllü olmak, gönül yapmak gibi gönülle ilgili duygular, huzur, iltifat, insaf, iyi niyet, kavuşma, keyif, korkusuz olma, merhamet, mutluluk, neşe, sadakat, sahiplenilme duygusu, sakinleşmek, selamet, sevgi, şefkat, takdir etme, tasasız olma, teselli, umut, utanma, ümitli olmak, vefa, yardım ve yardımseverlik, yapıcılık başlıkları altında olumlu duygular bağlamında bir değerlendirmeye tabi tutulmuştur.

Anahtar Kelimeler: