Görüntüleme
2
Amaç: Son yıllarda Devredilebilir Mesleksel Etkinlikler (DME), çağdaş tıp eğitiminin önemli bir bileşeni haline gelen Yetkinliğe Dayalı Tıp Eğitimi (YDTE) uygulaması için temel bir çerçeve olarak gelişmiştir. Sağlık mesleği eğitimi, sağlık hizmeti sunumu ve toplumsal talepler arasındaki açığı kapatma ihtiyacı, YDTE’e geçişi motive etmektedir. Yetkinlikler tıp profesyonellerinin sahip olması gereken özellikleri tanımlarken, DME’ler öğrencilerin tıp eğitimlerinde ve gelecekteki kariyerlerinde gerçekleştirmeleri beklenen pratik faaliyetleri tanımlamaktadır. Soyut becerileri gerçek dünyada klinik uygulamaya dönüştürmenin zorluğu, yetkinlik gösterdikten sonra öğrencilere devredilebilecek belirli faaliyetler veya sorumluluklar olan DME’lerin geliştirilmesini teşvik etmiştir. Devredilebilir Mesleksel Etkinliklerin kullanılmaya başlanmasıyla tıp eğitimi programları, yetkinlikleri değerlendirmenin daha etkili bir yolunu keşfetmiş ve bunları öğrencilerin gerçekleştirmesi beklenen mesleki görevlerle uyumlu hale getirmiştir. Bu uyum, amaçlanan yetkinlikler ile gerçek dünyadaki uygulamalar arasında anlamlı bir bağlantı kurulmasını sağlayarak geleceğin tıp uzmanlarının hazır olma durumunu iyileştirmektedir. Yöntem: Makale geleneksel derleme yöntemiyle hazırlanmıştır. Bulgular: Bu makale, Devredilebilir Mesleksel Etkinliklerin belirli özelliklerini ve yetkinlik temelli değerlendirmelerin gerçek klinik durumlara dayandırılmasının önemini vurgulamaktadır. DME’ler, öğrencilerin aşamalı olarak ilerlemesini sağlayarak zaman içinde hazırlıklı olmanın yanı sıra sorumluluğu da teşvik eder. Teknolojinin DME’lere dahil edilmesinin hem öğretimi hem de öğrenimi nasıl geliştirme potansiyeline sahip olduğu tartışılmaktadır. Teknolojik destek ve mobil uygulamaların kullanımı DME’leri hem öğretim üyeleri hem de öğrenciler için daha uygulanabilir ve anlaşılır hale getirebilir. Sonuç: Yetkinliğe Dayalı Tıp Eğitimi ve Devredilebilir Mesleksel Etkinlikler’in entegrasyonu, tıp eğitiminin etkinliği konusundaki endişeleri gidermek için umut verici bir stratejidir. DME’ler, gerçek dünyadaki görevlerle aktif olarak ilgilenerek, yetkinliklerin öğrenciler tarafından içselleştirilmesini kolaylaştırır geleneksel yetkinlik çerçevelerinden farklı olarak, nitelikler yerine eylemleri vurgulayarak değerlendirme ve ölçmeyi daha somut ve yerinde hale getirir. DME’ler, yetkinlik değerlendirmesine yapılandırılmış, uyarlanabilir ve bağlama özgü bir yaklaşım sunarak, öğrencilerin aşamalı olarak sorumluluk üstlenmelerini sağlar ve böylece yetkin ve kendine güvenen sağlık uzmanları olma yollarını kolaylaştırır. Tıp eğitimi programları, DME’lerin ve yetkinliklerin tamamlayıcı doğasını kabul ederek, teorik bilgi ve pratik klinik beceriler arasındaki boşlukları dolduran kapsamlı ve etkili eğitim teknikleri geliştirebilir.
Aim: In recent years Entrustable Professional Activities (EPAs) have developed as an essential framework for competency-based medical education (CBME) implementation, which has become an important component of contemporary medical education. The need to close the gap between healthcare professional education, healthcare delivery, and societal demands motivates the transition to CBME. While the competencies describe the attributes that medical professionals should possess, the EPAs describe the practical activities that learners are expected to perform in their medical education and future careers. The difficulty of translating abstract abilities into clinical practice in the real world encouraged the development of EPAs, which are specific activities or responsibilities that may be delegated to learners upon demonstrating competency. With the introduction of EPAs, medical education programs have discovered a more effective means of assessing competencies that aligns them with the professional tasks that students are expected to perform. This alignment promotes a meaningful connection between intended competencies and real-world practice, which ultimately improves the readiness of future medical professionals. Methods: The article was prepared by the traditional review method. Results: This article highlights the particular features of EPAs and the significance of competency-based assessments being grounded in actual clinical situations. EPAs enable learners to advance progressively, fostering preparedness as well as responsibility over time. It is discussed how the incorporation of technology into EPAs has the potential to improve both teaching and learning. The use of technological support and mobile applications can make EPAs more applicable and comprehensible to both faculty and students. Conclusions: The integration of CBME and EPAs is a promising strategy for addressing concerns about medical education’s effectiveness. By actively engaging in real-world tasks, EPAs facilitate the internalization of competencies by learners. By providing a structured, adaptable, and context-specific approach to competency assessment, EPAs enable learners to assume responsibilities progressively, thereby facilitating their path to becoming competent and confident healthcare professionals. By recognizing the complementary nature of EPAs and competences, medical education programs can develop thorough and efficient training techniques that bridge the gaps between theoretical knowledge and practical clinical abilities.
Alan : Sağlık Bilimleri
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
