Views
46
Downloands
15
1960 ve 1980’lerde Türk sineması deyince akla Yeşilçam gelmektedir. Yeşilçam sineması halkın beğenisi ve isteklerine göre film çekerken estetik kaygı yaşamıyordu. Bu dönemde insanların yaşadıkları siyasal baskı ortamından bir film dakikası kadar rahatlamaları isteniyordu. Dünyada hâkim olan sinema kültürünü ve eğilimlerini de bu bakış açısına sahip olduğundan dolayı Türk sineması 1960 sonrası ve 80’lerin sonlarına kadar yakalamayı düşünememiştir. Bu dönemde insanlarımızın yaşadığı gerçek hayat olduğu gibi sinema dünyasının içine taşınması amaçlanmıştır. Toplumsal hayatın doğal gerçekliği içinde hiç kuşkusuz din çok önemli bir yer tutmaktadır. Bu durum din ve dinin yansıttığı düşünceler çerçevesinde ‘ imam’ temsilinde ortaya konmuştur. Kalıplaşmış din adamı temsili Türk sinemasında olumlu ve olumsuz tipleme olarak görülmüştür. Olumlu tipleme olarak; Cumhuriyeti temsil eden bıyıklı, modern giyimli, bakımlı ve bilgili olarak tasvir edilmiştir. Bir diğer yandan Olumsuz tipleme olarak da; Cumhuriyet karşıtı, ciddi duran, sakallı, bakımsız, modern giyim tarzını benimsemeyen, üçkâğıtçı, büyü yapan, muskacı, eğitimsiz olarak nitelendirilmektedir. Bu makalenin amacı Türk sinemasının 1960 ile 1980’ler’de ele alınan ‘Toplumsal Gerçekçi’ anlayışın din temasını sinemaya yansıtma biçimini ve Türk sinema tarihi içerisinde din adamı olgusunu farklı dönem, zihniyet ve yönetmen bakış açılarını temsil etmesi açısından ele almak ve bakış açılarına dini ve değerler faktörü açısından ‘Üçkâğıtçı’ filmi özelinde incelemektir. Makalemiz, filmin içerik çözülmesiyle elde edilecek verilerin dini değerler açısından değerlendirmesiyle sınırlıdır.
In the 1960s and 1980s, the Turkish cinema is thought to be green. The green cinema was not aesthetic concern when filming according to the likes and desires of the public. During this period, people were asked to relax from the political pressure environment they lived for a minute of film. Because the world’s dominant cinema culture and trends have this point of view, the Turkish cinema has not been able to capture it until the late 1960s and the late 80s. In this period, it is intended to move into the world of cinema as the real life we live in. In the natural reality of social life, religion has no doubt a very important place. This situation has been revealed in the framework of the ideas reflected by religion and religion in the representation of the 'imam'. It has been seen as a positive and negative type of representation in the Turkish cinema. As a positive typing; it is represented by the Republic by a brave, modern clothes, careful and informed. On the other hand, Negative typing is also qualified as anti-Republican, serious, harsh, unhealthy, unacceptable to modern clothing style, triangular, magical, muscatic, uneducated. The purpose of this article is to address the way the Turkish cinema’s “social realistic” concept was discussed in the 1960s and 1980s to reflect the religious topic in the cinema and the fact that the religious man in the Turkish cinema history represents the different periods, mentality and director’s perspectives and to study the “Triple Paper” film in the perspective of the religious and values factor. Our article is limited to the assessment of the data obtained by the film’s content resolution in terms of religious values.
Field : Eğitim Bilimleri; Filoloji; Güzel Sanatlar; Hukuk; İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler; Spor Bilimleri
Journal Type : Uluslararası
Article Detail 
Similar Articles
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
