Özet:

Bu çalışmada William Faulkner’ın Döşeğimde Ölürken romanını çağdaş okuma stratejileri doğrultusunda incelemek, özellikle de ünlü Addie Bundren karakterini anlamlandırmak amaçlanmaktadır. Romanda Addie, Faulkner’ın anlatıcı egosunu, aynı zamanda eril düzen/yasa ile bastırılmış arzularını deneyimleme ve yüceltme yetisine sahip şeytani-dişi bir dublörünü temsil etmektedir. Bu bağlamda, çalışmanın ana çerçevesi Julia Kristeva’nın abject ve abjection kuramları ve Lacan’cı insan-öznenin gelişim sürecini yeniden ele alışı üzerinden kurulacaktır. Geleneksel Batı kültürü ve dili bağlamında, anne ile özdeş oedipal öncesi safha, öznenin egosunu ve dil düzeni aracılığıyla kurulan sınırlarını tehdit eden, dilin dışı ve karşıtı bir alan olarak değerlendirilmiş ve kavramsallaştırılmıştır. Ancak annenin alanını, öznenin kimliklenme sürecine ve Sembolik düzene uyum sağlamasına bir tehdit olarak kavramsallaştıran geleneksel psikoanalitik yaklaşımlardan farklı olarak, çağdaş kuramcılar öznenin oedipal öncesi varoluş kaynağı ile özsel bağının önemi konusunda birleşmektedirler. Kristeva’nın yanı sıra, çalışma içerisinde alternatif edebi bakış açılarına sahip bazı kuramcılara da yer verilecektir. Bu kuramcıların, cinsellik, toplumsal cinsiyet rolleri, ya da çağdaş feminist politikalara ilişkin meselelerden Grotesk, Sürrealist yaklaşımlara uzanan çeşitli okuma stratejileri kullanılacaktır. Böylelikle, Faulkner’ın Döşeğimde Ölürken romanındaki anlatıcı egonun, dilin marjinalleştirilmiş ya da baskılanmış öznelerine bağımsızlaşma ve kendilerini gerçekleştirme adına ilham verebilecek feminist bir ses olup olmadığı değerlendirilecektir.

Anahtar Kelimeler: