Özet:

Suriye’de 2011 yılında başlayan ve halen devam etmekte olan iç savaş milyonlarca insanın zorunlu olarak yerinden edilerek ağırlıklı olarak komşu ülkelere sığınmalarına neden olmuştur. Bu ülkelerin başında dört milyona yakın bir rakamla dünyada en fazla sığınmacıyı misafir eden ülke konumunda olan Türkiye gelmektedir. Türkiye’de bulunan sığınmacı nüfusunun ⅓’ini eğitim çağındaki çocuklar oluşturmaktadır. Zorunlu göç, en temel insan hakları olan eğitim, sağlık, barınma vb. hizmetlere erişim noktasında birçok sıkıntıyı da beraberinde getirmektedir. Göçmenlerin yaşamış olduğu bu sıkıntılardan özellikle eğitim alanında yaşanan sorunlar daha da belirginleşmektedir. Bütün bunlarla birlikte göçmenler tüm dünya ile aynı anda Covid-19 Pandemisiyle mücadele etmektedir. Dolayısıyla sığınmacıların yaşamış oldukları sıkıntılara bir de pandeminin beraberindeki zorluklar eklenince çocukların eğitimlerinin önünde yeni bariyerler oluşmuştur. Bu çalışmada özellikle Türkiye’de yaşayan sığınmacı çocukların Covid-19 Pandemisi sürecinde eğitim hayatlarında karşılaştıkları sorunlar tartışılmıştır. Çalışmada nitel araştırma yöntemi kullanılmış ve Şanlıurfa’da yaşayan 15 ortaöğretim ve lise çağındaki sığınmacı çocukla yarı-yapılandırılmış derinlemesine mülakatlar yapılmıştır. Mülakatlardan elde edilen bulgular analiz edilerek sığınmacı çocukların Covid-19 Pandemisi sürecinde eğitime erişimlerindeki engeller ortaya konulmuştur. Sığınmacı çocukların maddi yetersizlik (cihaz eksikliği, internet erişim durumu, ekonomik sebepler vb.), çevrimiçi eğitimin beraberinde getirdiği zorluklar, ekonomik sıkıntılar, aile içi rollerin değişimi ve okula olan özlemin olumsuz etkisi gibi sebeplerden dolayı eğitimlerinin önemli derecede aksadığı ortaya çıkmıştır.

Anahtar Kelimeler: