Edebî türler içinde şiirin diğer türlerden temel farkı her şeyden önce çok-anlamlılık yaratmak ve anlam yoğunlaşması sağlamaktır. Bu durum şiir dilinin günlük ya da bilimsel dilden ayrılma zorunluluğunu doğurur. Şiir dili çok anlamlılık yaratabilmek adına çeşitli yöntemler dener. Bunların en başında gelen ise sözcüklerin sözlük anlamlarının dışında kullanılıp çağrışımsal gücünden yararlanmaktır. Bu noktadan hareketle şair, yeni sözcükler üretir, bilinen sözcükleri değiştirebilir, sözdizimini bozabilir, kısacası ulaşmak istediği anlam doğrultusunda dili istediği gibi kullanabilir. Böylesine bir yaklaşım bilinçli yapılan bir tercihin ürünü olduğu için dil değişime uğrar. Bu ise sapma olarak adlandırılır. İncelemede şairlerin ürettiği sözcüksel sapmaların diğer şairler, yazarlar tarafından da kullanılıp kullanılmadığı, günlük dilde bu sapmaların yayılma derecesinin ne olduğu sorularına cevap aranacak ve bu anlamda sapmaların dilde bir zenginleşmeye mi yoksa bozulmaya mı yol açtığı üzerinde durulacaktır.
based on other types of poem in edebî species, the main difference of all is to create multimonism first, and to make sense condensation, this situation gives the necessity of leaving the poet language from the daily or scientific language to create very meaningfulness of the poet language, various methods are used by the meanings of the word and to take advantage of the plural power of the word from this point, the poet can change the words known to produce new words from this point to the meaning that the poet wants to achieve the syntax, such an approach will be used in such a language as a rich change in this language, or a change in the words that the language is used in this language is used by the change in a language
Alan : Eğitim Bilimleri; Filoloji; Güzel Sanatlar; Mimarlık, Planlama ve Tasarım; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|