Görüntüleme
30
İndirme
6
Spinoza’nın “sonsuzluğumuzu bilebiliriz ve hissedebiliriz” argümanı filozofun töz anlayışına dayanır. Bununla birlikte bu argüman Spinoza’nın praksis anlayışında bir adım daha ileri götürülerek “sonsuzluğu deneyimleyebilme” olanağına değin derinleştirilebilir. Bu olanağın ilkesi ise conatus olarak belirir. Sonsuzluk ile conatus, Spinoza’nın praksis kuramı açısından iki kurucu ilke olarak iş görmektedir.Sonsuzluğa ilişkin tartışma ontolojinin ve doğa felsefesinin ortak araştırma konusu olmuştur. Batı felsefesinde bu araştırmadaki genel eğilim maddenin yapısına ilişkin araştırma ile biçim kazanmıştır. Bu yazıda, sonsuzluk araştırmasında maddeye atfedilen niteliklerin ontolojik temellerine ilişkin bir soruşturmaya dayanılacak ve bu dayanaktan hareketle özgürlük ile zorunluluk arasındaki ilişkisinin sonsuzlukla bağıntısı ortaya konulmaya çalışılmıştır. Dolayısıyla sonsuzluk araştırmasının özgürlük, erdem ve praksis kavramları ile dolaysız bağıntısı ortaya konularak bunlar arasındaki bağıntının temel belirleyeninin ise bedenin ontolojisi olduğu görülebilir. Spinoza açısından bedenin ontolojik araştırmasında kritik kavram conatustur. Ancak insan açısından ele alındığında özgürlük ve erdem dolaysız biçimde akıl ile koşulludur. Spinoza, Batı felsefesindeki diğer rasyonalist eğilimlerin dışında bir rasyonalizm geliştirir ki bu rasyonalizm filozofun beden kuramıyla birlikte düşünülmelidir. Spinoza özgürlüğün metafiziğini beden araştırması üzerine inşa eder. Spinoza’nın ortaya koyduğu bu kuramsal ve kavramsal dönüşüm Batı felsefesindeki beden araştırmasının köklü bir eleştirisini temsil eder. Sonsuzluk araştırmasına içkin olarak ele alınan beden araştırması, duygu ve beden kuramı üzerine inşa edilmiş bir özgürlük anlayışı praksisin ontolojisi için oldukça güçlü bir temel teşkil eder.Felsefe tarihinde praksis araştırması ile sonsuzluk araştırması dolaysız biçimde ilişkili olarak incelenmiştir. Bu ilişkilendirmenin temel nedeni ise özgürlüğün ve etiğin sonsuzlukla kurulan ilişkisidir. Bunlar arasındaki ilişki tarzı ontolojik bir temellendirmeye ihtiyaç duyurur. Spinoza bu temellendirmeyi ontolojisinin kurucu kavramı olan conatus aracılığıyla gerçekleştirir. Spinoza’nın praksis ile sonsuzluk kuramının iki özgün yönü vardır: sonsuzluk bilinebilir ve sonsuzluk deneyimlenebilir. Spinoza bu olanağı ontolojik olarak tesis eder ve insan doğası araştırmasına dayandırır. Spinoza Batı Felsefesindeki genel eğilimin aksine bedene ilişkin bir araştırmayı öne çıkarır. Filozofa göre özgürlüğün ve sonsuzluğun deneyimlenebilmesi beden araştırması ile koşulludur.
Spinoza’s argument “we can know and feel our eternity” is based on the philosopher’s interpretation of the word. However, this argument can be deepened to the possibility of "experience of eternity" by taking a step further in Spinoza's practice understanding. The principle of this possibility appears as conatus. Conatus and the Eternity act as two fundamental principles in Spinoza’s practice theory.The discussion of the Eternity has been a common subject of the study of ontology and nature philosophy. In Western philosophy, the general trend in this research has become shaped by the research on the structure of the matter. This paper will be based on an investigation of the ontological foundations of the qualities attributed to the matter in the investigation of eternity, and from this basis it is sought to reveal the relationship between movement and freedom and obligation with eternity. Thus, by revealing the indirect link between the concepts of freedom, virtue and practice of the infinity research, the fundamental determiner of the link between them is the ontology of the body. The critical concept in the ontological study of the body from the point of view of spinoza is conatustur. But when it comes to the human perspective, freedom and virtue are indirectly conditioned by the mind. Spinoza develops a rationalism beyond other rationalist trends in Western philosophy that this rationalism must be considered along with the theory of the philosopher’s body. Spinoza builds the metaphysics of freedom on body research. This theoretical and conceptual transformation revealed by Spinoza represents a root criticism of body research in Western philosophy. A sense of freedom, built on the theory of emotion and body, which is treated as a beverage to the investigation of eternity, is a very strong foundation for the ontology of practice.The investigation of practice and the investigation of eternity in the history of philosophy has been studied indirectly. The main reason for this association is the relationship of freedom and ethics established with eternity. The style of the relationship between them requires an ontological basis. Spinoza realizes this fundamentation through the conatus, the founding concept of ontology. The practice of Spinoza and the theory of eternity have two original aspects: eternity can be known and eternity can be experienced. Spinoza establishes this possibility ontologically and relies on the research of human nature. Spinoza, contrary to the general tendency in Western Philosophy, suggests a study of the body. According to the philosophy, the experience of freedom and eternity is conditional by the research of the body.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
