İnsanlar tarihsel süreç boyunca, ihtiyaç sahiplerine yardım etmek için birçok yöntem kullanmışlardır. Bu yöntemlerden en bilineni, diğer insanlarla bir araya gelerek toplumun farklı kesimleri için yardım toplulukları oluşturmaktı. Bu oluşumların temeli, esas olarak dini hassasiyetlere ve toplumsal dengenin bozulma endişesine dayanmaktadır. Tarihsel veriler, sosyal yardımlarda vakıf, kilise ve esnaf loncalarının ön planda olduğunu göstermektedir. Osmanlı Devleti'nde yoksulların ihtiyaçları uzun süre bu kurumlar aracılığıyla karşılanmıştır. On dokuzuncu yüzyıldan itibaren kiliseler ve esnaf loncaları yanında sivil toplum kuruluşu olarak örgütlenen yardım cemiyetleri ortaya çıkmış, bunlar yoksullara yardım için çeşitli faaliyetler yürütmeye başlamışlardır. Bu cemiyetlerden bazıları, dünyanın birçok yerinde örgütlenmiş uluslararası misyoner kuruluşlarıydı. Diğer yardım kuruluşlarını, gayrimüslim topluluklar veya zanaatkârlar idare ediyordu. Mevcut bilgiler, on dokuzuncu yüzyılda, özellikle İkinci Meşrutiyet'in ilanından hemen sonra, ağırlıklı olarak gayrimüslimler tarafından kurulan yardım cemiyetlerinin sayısının arttığını göstermektedir. Türkler de zamanla fakirler ve yardıma muhtaç kimseler için hayır cemiyetleri kurmaya başladılar; böylece bu tür yardım kuruluşlarının sayısının artmasında önemli rol oynadılar. Osmanlı Devleti'nin son dönemde yaşadığı büyük sosyal, siyasi ve ekonomik sorunlar, toplumun yoksul kesimiyle olan ilişkisinin de seyrini etkilemiştir. Devlet ve toplum ilişkisi yeni süreçle birlikte hızla değişmiş ve yeni bir şekle bürünmüştür. Bu çalışmanın temel amacı, Osmanlı Devlet Arşivlerinde bulunan belgelerden hareketle fukaraperver cemiyetlerinin tarihsel süreci ele almaktır.
İnsanlar tarihsel süreç boyunca, ihtiyaç sahiplerine yardım etmek için birçok yöntem kullanmışlardır. Bu yöntemlerden en bilineni, diğer insanlarla bir araya gelerek toplumun farklı kesimleri için yardım toplulukları oluşturmaktı. Bu oluşumların temeli, esas olarak dini hassasiyetlere ve toplumsal dengenin bozulma endişesine dayanmaktadır. Tarihsel veriler, sosyal yardımlarda vakıf, kilise ve esnaf loncalarının ön planda olduğunu göstermektedir. Osmanlı Devleti'nde yoksulların ihtiyaçları uzun süre bu kurumlar aracılığıyla karşılanmıştır. On dokuzuncu yüzyıldan itibaren kiliseler ve esnaf loncaları yanında sivil toplum kuruluşu olarak örgütlenen yardım cemiyetleri ortaya çıkmış, bunlar yoksullara yardım için çeşitli faaliyetler yürütmeye başlamışlardır. Bu cemiyetlerden bazıları, dünyanın birçok yerinde örgütlenmiş uluslararası misyoner kuruluşlarıydı. Diğer yardım kuruluşlarını, gayrimüslim topluluklar veya zanaatkârlar idare ediyordu. Mevcut bilgiler, on dokuzuncu yüzyılda, özellikle İkinci Meşrutiyet'in ilanından hemen sonra, ağırlıklı olarak gayrimüslimler tarafından kurulan yardım cemiyetlerinin sayısının arttığını göstermektedir. Türkler de zamanla fakirler ve yardıma muhtaç kimseler için hayır cemiyetleri kurmaya başladılar; böylece bu tür yardım kuruluşlarının sayısının artmasında önemli rol oynadılar. Osmanlı Devleti'nin son dönemde yaşadığı büyük sosyal, siyasi ve ekonomik sorunlar, toplumun yoksul kesimiyle olan ilişkisinin de seyrini etkilemiştir. Devlet ve toplum ilişkisi yeni süreçle birlikte hızla değişmiş ve yeni bir şekle bürünmüştür. Bu çalışmanın temel amacı, Osmanlı Devlet Arşivlerinde bulunan belgelerden hareketle fukaraperver cemiyetlerinin tarihsel süreci ele almaktır.
Thro
Alan : Hukuk; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|