Görüntüleme
42
İndirme
10
İstanbul, fethinden sonra bir taraftan Roma ve Bizans’ın açtığı eksen üzerinde durmaya devam ederken diğer taraftan yeni bir kimliğe bürünmüştür. Osmanlı Devleti’nin yeni yerleşimcileri eski yapıları değişik işlevle koruyarak yanına yoğun bir inşâ faaliyetiyle yeni yapılar ekleme şeklinde geliştirdiği bu kimlik, İstanbul’a İslam şehri hüviyetini kazandırmıştır. Orta Asya Türk şehir kültüründen gelen prensipler de bu uzun inşâ sürecinin köklerinde yer almıştır. 16. yüzyılda Mimar Sinan ekolüyle en yoğun dönemini yaşayan bu imar ve inşâ faaliyeti, sonraki yüzyıllarda gerek ihtiyaçların büyük oranda karşılanmış olması gerekse istikrarın bozulması ve fetih ganimetlerinin azalması nedeniyle seyrekleşmiştir. 19. yüzyılda yeniçeri ocağının kaldırılmasıyla başlayan süreçte, Tanzimat ve Meşrutiyet gibi ıslahat adımları esnasında İstanbul, pek çok önemli değişikliğe sahne olmuştur. En somut ifadesini mimaride bulan bu değişiklikler silsilesini, dönemin resmî tarih yazıcısı Ahmed Lûtfî Efendi’nin eserinden takip ederek yüzyılın gerçek tanığından dinlemek bu çalışmanın asıl amacını oluşturmaktadır. Bunun için yer yer değinilen 19. yüzyılın İstanbul’u ve bugünkü yönetim sistemlerinin nüvesini teşkil eden şehir yönetimi konuları, dönemin iyi ve doğru anlaşılması için zikredilen ve araştırmaya derinlik katan dinamikler olmuştur. Bu sayede dönemin mimarlık mesleği ve eğitimi, îmar ve inşâ faaliyetleri, taşınır kültür varlıklarının korunması ve somut olmayan kültürel mirasın korunması başlıkları altında İstanbul’da meydana gelen değişiklikler Ahmed Lûtfî Efendi’nin eserlerinde işaret ettiği aksaklıklara da değinilerek incelenmiştir.
After the conquest of Istanbul, the city kept her Roman and Byzantine identity in addition to embracing a new character. The Ottoman Empire maintained this identity by preserving the old structures, using them with different functions, and establishing new buildings, giving the city an Islamic identity in time. The intense reconstruction and construction activity followed the architectural principles applied in the Central Asian Turkish cities. This construction activity reached a peak with the Mimar Sinan Ecole in the 16th century and then began to slow in the following centuries due to no need for more building and the decrease in imperial peace and wealth and the spoils of conquest. With the abolition of the Janissary corps, the Tanzimat (Imperial Edict of Gülhane), and the Constitutional Monarchy periods, Istanbul underwent important changes in the 19th century. This study mainly aimed to trace those changes, specifically architectural aspects, in the works of Ahmed Lütfi Efendi, the official historian and the authentic witness of the period in İstanbul. Therefore, we addressed the city management issues for a good and correct understanding of the period and the city. The changes in the Istanbul city and the relevant problems were evaluated under the titles of the architectural profession and education, zoning and construction activities, the protection of movable cultural assets, and the protection of intangible cultural heritage in the works of Ahmed Lütfi Efendi.
Alan : Güzel Sanatlar; Mimarlık, Planlama ve Tasarım
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
