Görüntüleme
16
İndirme
4
Denge, kelime anlamı olarak zihinsel ve duygusal uyum, istikrar olarak tanımlanır. Varlığı yokluğunda hissedilen bir kavram olarak hem günlük hayatta hem de düşünsel surette her şeye nüfuz eder. İnsanın varlığı ya onu bulma ya da onu kaybetme noktalarında kırılma yaşar. Nietzsche'nin Apollon ve Dionysos kavramları Tragedya'nın Doğuşu'nda birbiriyle zıtlıklarına karşın birbirlerine ihtiyaç duyan, birlikteliklerinden uyumsuzluk doğan bir uyumun dengesi olarak ele alınır. Birlikte olmaları Tragedya'nın mükemmelliği ile sonuçlanmıştır. Kendi içlerinde birbirlerini saklayan iki kavramdır. Bu çalışma kapsamında kullanılan kavramlar, hem Apollon ve Dionysos'un sanatla ilgili kavramlar olması hem de Sorrentino sineması için uygun düşme halinden kaynaklanmaktadır. Kant'ın estetik felsefesi güzeli iyi, hoş, doğru ve yararlıdan ayırarak sanat güzelliği ile tabiat güzelliği farkını ortaya koyar. Sanatın yarattığı güzellik kavramında çoğu kez amaç, kural yoktur ruhtaki estetik duygusu ve hoşa gitme esastır. Estetik deneyim, nesnenin seyredilmesinde hayal gücü ve anlama yetisi arasındaki uyumdan doğan bir hoşlanmanın hissedilmesidir. Sinemanın bakış ile ilişkisi, bakmanın kendisinin bir zevk kaynağı olduğu tezinden hareket eder. Sorrentino sineması, seyirdeki estetik duygusunu doyururken, Kant'ın seyir edimi ilkesinde bunu izleyicisiyle mesafe koyarak yapar. Sorrentino sineması, estetik öznesini hem beğeni yargılarıyla hem de yüce yargısı ile kuşatır. Paolo Sorrentino, sinemada aşina olunan temaları görüntü ikilemi ya da pekiştirmeleri sinemasında kırar. Onun sinemasında her şey zıttıyla vardır: Ölüm - Yaşam, Varlık - Hiçlik, Güzellik - Çirkinlik, Gençlik - Yaşlılık, Nostalji - Şimdi. Bu çalışma literatürde ilk kez , kavramlarla Nietzsche'yi, estetik felsefesi ile Kant'ı, filmleriyle de Sorrentino'yu bir araya getirerek Paolo Sorrentino filmografisinde yer alan Le Conseguenze dell’amore (2004) , L’amico di Famiglia (2006), La Grande Belleza (2013), La Giovienzza (2015) ve Loro (2018) filmleri hem kav-ramsal hem de biçimsel olarak değerlendirmeyi amaçlamaktadır.
Balance is defined as mental and emotional harmony, stability. As a concept that is felt in the absence of its existence, it penetrates everything both in daily life and in a mental form. The existence of man is either broken in the points of finding it or losing it. Nietzsche’s concepts of Apollon and Dionysos are treated as a balance of harmony that, despite their contradictions with each other in the birth of the tragedy, is needed from each other, from their uncompatibility. Their accomplishment ended with the perfection of Tragedy. There are two concepts that hide each other within themselves. The concepts used in this study are due to the fact that both Apollon and Dionysos are art-related concepts as well as the suitable falling state for the Sorrentino cinema. Kant’s aesthetic philosophy distinguishes the beauty from the good, the pleasant, the correct and the useful, showing the difference between art beauty and nature beauty. In the concept of beauty that art creates, there is often no purpose, no rule; the aesthetic feeling in the spirit and the pleasure are essential. Aesthetic experience is the feeling of a pleasure arising from the harmony between imagination and understanding in viewing an object. The relationship of the film with the sight moves from the thesis that watching itself is a source of pleasure. While the Sorrentino cinema feeds the aesthetic feeling in the journey, it does it by putting it away from the spectator in Kant's principle of traveling. The Sorrentino cinema encompasses its aesthetic essence with both its likes and its supreme judgment. Paolo Sorrentino breaks the themes familiar with the cinema in the cinema of the image twist or consolidations. Everything in his cinema is with the glow: Death - Life, Being - Absence, Beauty - Ugly, Youth - Aging, Nostalgia - Now. For the first time in literature, this study aims to combine Nietzsche with concepts, his aesthetic philosophy, Kant with his films, and Sorrentino with his films; in the filmography of Paolo Sorrentino, the films Le Conseguenze dell'amore (2004) , L'amico di Famiglia (2006), La Grande Belleza (2013), La Giovienzza (2015) and Loro (2018) aimed at evaluating both conceptual and formal.
Alan : Güzel Sanatlar; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
