Özet:

Purpose: To assess the effect of topical application of honey on wound healing in diabetic mice. Materials and Methods: Twenty-seven Swiss mice were used for the study, in which diabetes was induced via streptozotocin. Full-thickness skin defects 1 cm in diameter were created on both sides on the backs of the ani- mals. The defects on the left side comprised the experimental group, whe- reas those on the right side were used as controls. Left-sided defects were treated with honey, while right-sided wounds were treated with isotonic sodium chloride. The mice were sacrificed on days 3, 6, and 9. All wounds were histopathologically evaluated according to the thickness of the granu- lation tissue and the distance of epithelization covered from the normal skin edge into the wound. The wound areas were calculated using 3D-DOCTOR (Trial Version, Able Software Corp., USA) software. A paired-sample t test was used for analysis. Results: When the region treated with honey was compared with the control region on the same animal, the wound area was significantly smaller (Day 3 p<0.001, Day 6 p<0.05, Day 9 p<0.01) and epithelization advancement was significantly greater (Day 3 p<0.05, Day 6 p<0.05, Day 9 p<0.001), but the thickness of the granulation tissues was not significantly different (Day 3, 6, 9 p>0.05). Conclusion: This study demonstrates that topical application of honey has a positive influence on wound healing, via facilitating wound contraction and epithelization in diabetic mice. Key Words: Honey, wound healing, diabetes, mouse. TOPİKAL BAL UYGULAMASININ DİYABETİK FARELERDE YARA İYİLEŞMESİ ÜZERİNDEKİ ETKİSİ Amaç: Bu çalışmanın amacı, diyabetik farelerde topical bal uygulamasının yara iyileşmesi üzerindeki etkisinin araştırılmasıdır. Araç ve Yöntem: Bu çalışmada, Streptozotosin ile diyabet indüklenmiş olan 27 adet İsviçre faresi kullanıldı. Hayvanların sırtlarında bilateral 1 cm çapında tam kat deri defektleri oluşturuldu. Sol taraftaki defektler deney grubunu, sağ taraftaki defektler ise kontrol grubunu oluşturdu. Deney ta- rafındaki defektlere bal, kontrol tarafındaki defektlere ise izotonik sodyum klorür tatbik edildi. Fareler 3, 6 ve 9. günlerde sakrifiye edildiler. Tüm yaralar histopatolojik olarak granülasyon dokusu kalınlığı ve yara kenarın- dan epitel ilerlemesi yönünden değerlendirildiler. Yara yüzölçümleri 3D- DOCTOR (Deneme sürümü, Able Software Corp. USA) yazılımı ile hesap- landı. İstatistiki analiz için ikili sample-T testi uygulandı. Sonuçlar: Bal ile tedavi edilen bölgeler, control bölgeleri ile kıyaslandığın- da, yara yüzeyi anlamlı olarak daha küçüktü (3, gün p<0,001, 6. gün p<0,05,9. gün p<0,01), ve epitelizasyonda ilerleme anlamlı olarak daha fazlaydı (3. gün p<0,05, 6. gün p<0,05, 9. gün p<0,001). Ne var ki, granülasyon dokusu kalınlıkları arasındaki farklar anlamlı değildi. (3., 6. ve 9. günlerde p>0.05). Sonuç: Bu çalışma göstermektedir ki, diabetik farelerde topikal bal uygu- laması, yara kontraksiyonu ve epitelizasyonu üzerinden yara iyileşmesinde olumlu etkiye sahiptir. Anahtar Sözcükler: Bal, Yara iyileşmesi, Diyabet, Fare.

Anahtar Kelimeler: