Görüntüleme
47
İndirme
3
Tanrı için “Zorunlu Varlık” terimini kullanması İbn Sînâ’nın felsefî-teolojik düşünceye kazandırdığı en önemli yeniliklerden biridir. Zorunlu Varlık terimi hem İslam hem Batı düşüncesinde büyük kabul görmüş, ontolojik delil, kozmolojik delil, varlık-mahiyet ayırımı, varlığın yüklem olma/ması ve ilahi basitlik gibi tartışmaların odağında yer almıştır. Geç dönem İslam düşüncesinde metafizik tartışmaların sürdürüldüğü en güçlü ve uzun soluklu mecralardan bir haline gelen Nasîruddîn Tûsî’nin Tecrîdü’l-İ‘tikâd adlı kısa ve veciz eseri üzerine yazılan şerh ve haşiye geleneğinde tartışılan temel meselelerden biri de Zorunlu Varlık’ın zorunluluğunun nasıl anlaşılması gerektiği problemidir. Tartışmanın esası Tanrı’nın basitliğiyle zorunluluğu arasında bir çelişki bulunup bulunmadığı problemine dayanmaktadır. Bir taraftan Tanrı’nın varlığı ile mahiyetinin özdeş olduğunu söyleyip diğer taraftan Tanrı’nın zorunluluğunu zatının/mahiyetinin varlığı gerektirmesi biçiminde tanımlamak ilk bakışta basitlik ile zorunluluk arasında bir tenakuz olduğu sonucuna götürebilir. Bu makalenin amacı Tûsî’nin üç önemli yorumcusunun, İsfehânî, Ali Kuşçu ve Devvânî’nin Zorunlu Varlık’ın zorunluluğunun keyfiyeti hakkındaki görüşlerini ilahi basitlik açısından analiz etmektir. Ayrıca giriş kısmında klasik İslam düşüncesi çalışmalarında takip edilmesi gereken yöntem hakkında kısa, eleştirel bir değerlendirme de yapılmaktadır.
The use of the term "forced Being" for God is one of the most important innovations that Ibn Sina has brought to the philosophical-theological thought. The term ‘obligatory Being’ has been greatly accepted in both Islam and the Western thought, and has been focused on debates such as ontological evidence, cosmological evidence, existence-specific distinction, the burden of existence and divine simplicity. One of the main issues discussed in the late Islamic thought of metaphysical discussions is how the obligation of the Forced Being should be understood, which became one of the strongest and long-deathed mecrals of Nasiruddîn Tûsî's short and vectious work named Tecrîd'l-I'tikâd. The essence of the debate is based on the question of whether there is a contradiction between God’s simplicity and obligation. To say, on the one hand, that God’s existence is identical with His virtue, and on the other hand, to define the obligation of God in the form that His virtue requires the existence, it can lead to the conclusion that at first glance there is a gap between simplicity and obligation. The purpose of this article is to analyze the views of the three important interpreters of Tusi, Isfehani, Ali Kuşçu and Devvani on the enjoyment of the obligation of the Compulsory Being from the point of view of divine simplicity. There is also a brief, critical assessment of the method to be followed in the classical Islamic thought studies in the entry section.
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
