Özet:

Küresellik ve neoliberal ekonomi politikalarıyla şekillenen günümüz dünyasında, ihracata yönelik ve yapısal uyum paketleriyle desteklenmiş ekonomi politikaları karşımıza çıkmaktadır. Bu yeni düzen de beraberinde toplumsal cinsiyet temelli piyasaların oluşmasına sebebiyet vermiştir. Toplumsal cinsiyet temelli piyasa ekonomileri kadınlara ve özellikle göçmen kadınlara yönelik ayrımcılık ve şiddeti de beraberinde getirmiştir. Küreselleşme yeni işgücü alanları yaratırken güneyden kuzeye doğru yoğun göç dalgaları yaşanmış ve bu durumda kadınların çoğu ev içi hizmeti, bakıcılık, hemşirelik, seks işçiliği gibi toplumsal cinsiyet rollerini yeniden üreten işlerde çalışmaya zorunlu bırakılmışlardır. Göçmen kadın işçiler güvencesiz, sigortasız, esnek ve kısa dönemli işlerde çalışmaya mecbur olmuşlar, bu durum da göçün kadınlaşması kavramını ortaya çıkarmıştır. Kadınların işgücüne katılımları onların biyolojik üretkenlikleriyle ilişkilendirilmiş ve kadınlar bazı iş kolları için erkeklere nazaran daha az marifetli ve daha az güçlü görülmüşlerdir. Göçmen kadınlar özellikle ev içi işlerde çalışmalarından dolayı şiddete ve ayrımcılığa maruz kalmışlardır. Özellikle Sovyetler Birliği’nin yıkılmasından sonra Doğu Bloku ülkelerinden Avrupa ve Türkiye’ye göç eden kadınlar çeşitli sektörlerde çalışmışlar ancak özellikle ev içi işçiliğinde daha çok ayrımcılık gördüklerini belirtmişlerdir. Ev içi işçiliği daha az önemli bir iş kolu olarak görüldüğünden göçmen kadınlar sömürünün çeşitli biçimleriyle karşı karşıya kalmışlar ve yasal yaptırımların eksikliğinden dolayı seslerini duyurmakta zorlanmışlardır. Bu çalışmada göçmen ev içi işçileriyle ilgili yapılmış önceki analiz ve çalışmalara yer verilmiş olup, küçük ölçekli niteliksel bir araştırma ile de işin ve göçün kadınlaşmasının hem global ölçekte hem de Türkiye özelinde göçmen kadın işçilere yönelik nasıl bir şiddet biçimine dönüştüğü araştırılmıştır.

Anahtar Kelimeler: