Kullanım Kılavuzu
Neden sadece 3 sonuç görüntüleyebiliyorum?
Sadece üye olan kurumların ağından bağlandığınız da tüm sonuçları görüntüleyebilirsiniz. Üye olmayan kurumlar için kurum yetkililerinin başvurması durumunda 1 aylık ücretsiz deneme sürümü açmaktayız.
Benim olmayan çok sonuç geliyor?
Birçok kaynakça da atıflar "Soyad, İ" olarak gösterildiği için özellikle Soyad ve isminin baş harfi aynı olan akademisyenlerin atıfları zaman zaman karışabilmektedir. Bu sorun tüm dünyadaki atıf dizinlerinin sıkça karşılaştığı bir sorundur.
Sadece ilgili makaleme yapılan atıfları nasıl görebilirim?
Makalenizin ismini arattıktan sonra detaylar kısmına bastığınız anda seçtiğiniz makaleye yapılan atıfları görebilirsiniz.
 ASOS INDEKS
  Atıf Sayısı 1
 Görüntüleme 17
Molla Hüseyin b. İskender er-Rûmî’nin el-Cevheratü’l-münîfe fi Şerhi Vasiyyeti Ebî Hanîfe Adlı Eserinin Tahkikli Neşri
2022
Dergi:  
Tahkik İslami İlimler Araştırma ve Neşir Dergisi
Yazar:  
Özet:

el-Cevheratü’l-Münîfe fi şerhi Vasiyyeti Ebî Hanîfe isimli bu eser, Osmanlı dönemi âlimlerinden Molla Hüseyin b. İskender er-Rûmî (öl. 1084/1673 civarında) tarafından Ebû Hanîfe’nin el-Vasiyye’si üzerine yazılmış bir şerhtir. el-Cevheratü’l-münîfe’nin Türkiye kütüphanelerinde otuz altı nüshası olduğu belirtilmektedir. Ebû Hanîfe’ye nisbet edilen risaleler, zaman içinde yaygınlık kazanmıştır. Toplumsal mutabakat metinleri olarak görülebilecek olan bu eserler, akâid ve kelam konularının temel meselelerini içermektedir. Ebû Hanîfe’nin meclisinde ele alınarak tartışılan bu meseleler, meclisin önde gelen simalarınca müzakere edilmiş ve belli sonuçlara varılmıştır. Bu meclisin önde gelen isimleri arasında İmam Züfer (öl. 158/775), Ebu Yusuf (öl. 182/798), İmam Muhammed (öl. 189/805), Hasan b. Ziyâd (öl. 204/819) ve Afiye b. Yezîd gibi kimseler bulunmaktadır. Bu risaleler Ebû Hanîfe’den sonra çok benimsenmiş ve söz konusu metinler üzerine onlarca çalışma yapılmıştır. Ebu Hanife’nin risaleleri sonraki dönemi derinden etkilemiştir. Bunlardan özellikle el-Fıkhu’l-ekber ve el-Vasiyye’nin ayrı bir yeri olmuştur. Osmanlı topraklarında Ebû Hanîfe’nin eserleri üzerine yapılan çalışmalarda el-Vasiyye’nin, el-Fıkhu’l-ekber’den daha fazla tutulduğu yazma eser nüsha sayılarına ve şerhlerine dayanılarak söylenebilir. el-Cevheratü’l-Münîfe, el-Vasiyye üzerine yapılan çalışmalar arasında en fazla ilgi gören şerhlerdendir. Molla Hüseyin b. İskender er-Rûmî, eseri klasik metotla şerh etmiş, bu esnada özellikle Bâbertî’nin (öl. 786/1384) el-Vasiyye şerhi, Nesefî’nin (öl. 508/1114) Bahru’l-kelâm’ı, Abdürrahim b. Ahmed el-Kādî’nin Dekâiku’l-ahbâr’ı ve Suyûtî’nin (öl. 911/1505) el-Heyʾetü’s-seniyye fi’l-heyʾeti’s-sünniyye’sinden oldukça nakilde bulunmuştur. Bunlarla birlikte şârih kitabın sonunda cennet ve cehennemle alakalı et-Terğîb ve’t-terhîb’den birçok hadis nakletmiştir. Müellif, metnin sonunda zayıf, uydurma ve İsrailiyyat kabilinden olan nakillere yer vermekte, kaynak olarak ise Saʻlebî’nin (öl. 427/1035) Kasasu’l-enbiyâ’sına işaret etmektedir. Ancak akâid metninde bu tarz rivayetlerin nakledilmesinin uygun olmadığı belirtilmelidir. Zira akideyi taalluk eden meselelerde bu tarz ifadelerin yer alması birtakım problemleri de beraberinde getirmektir. Ancak müellif tarafından serdedilen nakillerin kendi dönemindeki ilim dili ve bulunduğu şartlar altında değerlendirilmesi gerekmektedir. el-Cevheratü’l-Münîfe’nin müellif veya müellif nüshasına mukabele edilmiş nüshasına Süleymaniye Kütüphanesi’nde rastlanılmamıştır. Risalenin tahkikinde dört farklı nüsha kullanılmıştır. Nüsha seçiminde en erken tarihli nüsha ana metni oluşturmuştur. Ancak yanlışlığı açık olan veya diğer nüshalardaki ibarelerin daha doğru olması durumunda, o nüsha tercih edilmiş ve farklara dipnotta işaret edilmiştir. Tahkik yapılırken İslâm Araştırmaları Merkezi (İSAM) tahkik kuralları esas alınmıştır.

Anahtar Kelimeler:

The Critical Edition and Evaluation On Husain B. Iskendar Al-rūmī’s Al-jawhara Al-munīfa Fi Sarhi Vaṣiyyati Abū Hanīfa
2022
Yazar:  
Özet:

The work al-Jawhara al-Munīfa fi Şarhi Waṣiyyati Abū Hanīfa’ which is written by Ottoman scholar Molla Husain b. Iskendar al-Rūmī (d.1084/1673) is a commentary (sharh) on Abū Hanīfah’s al-Vasiyya. It is stated that there are “thirty-six copies” of al-Jawhara al-Munīfa in Turkish libraries. The treatises attributed to Abu Hanifa became popular soon after they were written. These works, which can be seen as texts of social consensus, contain the basic issues of creed and kalam. These issues were discussed Abu Hanifa’s assembly were debated by the leading figures, and they reached to the final points. Among the leading figures of this assembly, such as, Imam Zufar (d. 158/775), Abu Yūsuf (d. 182/798), Imam Muhammad (d. 189/805), Hasan b. Ziyād (d. 204/819), Afiye b. Yazīd and others. These treatises were widely accepted after Abū Hanifa; and dozens of studies were conducted on the aforementioned texts. The treatises of Abū Hanīfa deeply influenced the later period. His works played a role as the founding text for Ahl as-Sunnah and Jamaat. ‎In this regard, especially, al-Fiqh al-Akbar and al-Vasiyya had a special place. Depending on number of written documents and the copies of commentaries, it could be said that the works of Abū Hanīfa used in Ottoman lands all those indicate that al-Vasiyye was used more widely than of al-Fiqh al-Akbar. On the other hand, al-Jawhara al-Munīfa is one of the most popular commentaries among the studies on al-Vasiyya. al-Jawhara al-Munīfa is one of the most popular commentaries among the studies on al-Vasiyya. Mullah Husain b. Iskendar al-Rūmī commented on the work with the classical method. Here, particularly, Bâbertî’s (d. 786/1384) commentary on al-Vasiyya copied a bit more than Nesefī’s (d. 508/1114) Bahru’l-Kelâm, Abdürrahim b. Ahmed’s Dekāiku’l-ahbār and Suyûtî's (d. 911/1505) al-Hayʾetü’s-seniyye fi’l-hey’eti’s-sunniyye. Along with these, at the end of the commentary, the commentator narrated many hadiths ‎about heaven and hell from et-Tergīb ve’t-terhīb. At the end of the text, it is seen that the ‎author has included the narrations are weak, fabricated or in the form of Israiliyyat and points ‎to the Kasasu’l-anbiyâ of Saʻlebî (d. 427/1035) as a source. However, it is needed to be noted ‎that it is not appropriate to include such narrations in the text of the creed. Because the ‎presence of such expressions in the issues related to the creed brings with it some problems. ‎However, the transfers laid out by the author should be evaluated under the language of ‎knowledge in his own period and the existing conditions of that time. ‎The copy that written by the author or the copy that corresponded to the copy of the author was not found in the Süleymaniye library. Four different manuscripts were used in the examination of this treatise. In the selection of the manuscript, the earliest dated manuscript constituted the main text. However, in cases where the errors are obvious or the phrases in other copies are more accurate, that copy is preferred, and the differences are indicated in the footnote. The rules of the Islamic Studies Center (ISAM) were taken as the basis for the investigation (tahqīq).

Anahtar Kelimeler:

Atıf Yapanlar
Dikkat!
Yayınların atıflarını görmek için Sobiad'a Üye Bir Üniversite Ağından erişim sağlamalısınız. Kurumuzun Sobiad'a üye olması için Kütüphane ve Dokümantasyon Daire Başkanlığı ile iletişim kurabilirsiniz.
Kampüs Dışı Erişim
Eğer Sobiad Abonesi bir kuruma bağlıysanız kurum dışı erişim için Giriş Yap Panelini kullanabilirsiniz. Kurumsal E-Mail adresiniz ile kolayca üye olup giriş yapabilirsiniz.
Benzer Makaleler


Tahkik İslami İlimler Araştırma ve Neşir Dergisi

Dergi Türü :   Uluslararası

Tahkik İslami İlimler Araştırma ve Neşir Dergisi