Abstract:

Bu makale, fotoğraf ve video sanatçısı Özlem Şimşek’in “Neriman Hanım/Sanatçının Performatif Bir Kurgu Olarak Portresi” çalışmasının Michel Foucault'nun “benlik teknolojileri” kavramı etrafında değerlendirilmesine odaklanır. Şimşek, Neriman Hanım serisinde ürettiği performatif çalışmalarla, Erken Cumhuriyet Dönemi yazınının önemli eserlerinden Peyami Safa’nın 1931 tarihinde yayımlanan Fatih-Harbiye romanının ana kadın karakteri Neriman Hanım’ı oyuncu ve avangart bir kadın sanatçı olarak yeniden kurgular. Dönemin edebiyatçılarının üstlendiği sorumluluk bilinci ile halkı eğitmek için yazılmış bu roman, Batılılaşma sürecindeki bir ülkenin kimliğini kaybetme endişesini bir kadının seçimi üzerinden işler. Şimşek ise Neriman Hanım’ı, mektupları ve albümü ile deneysel film ve fotoğraf çalışmalarından oluşan kurgusal bir arşiv üreterek dönemin kültürel ve politik ortamında kendi öznelliğini kurmaya çalışan sanatçı bir kadın karakter olarak yeniden tasarlar. Bu metinde Michel Foucault’nun, bireyin etik bir özne olarak kendini inşa edebilmesi için işaret ettiği “benlik teknolojileri” ve “sanat eseri olarak yaşam” kavramları etrafında Şimşek’in Neriman Hanım serisi incelenmiştir.

Keywords: