Abstract:

İnönü dönemi birçok açıdan olağanüstü durumların yaşandığı bir zaman dilimini içermektedir. Başta İkinci Dünya Savaşı, savaş sonrası ortaya çıkan uluslararası kurumlar ve dünyadaki devletlerin ideolojik konumlanması gibi politik, ekonomik ve toplumsal ilişkilerde yaşanan değişimler bu dönemin öne çıkan özellikleri olarak görülmektedir. Yaşanan bu küresel değişim sürecinden ülkelerin demografik yapıları da doğrudan etkilenmiştir ama aynı zamanda demografyaları da bu süreci doğrudan etkilemiştir. Çünkü nihayetinde savaşlar büyük oranda insan gücüne dayanmakta ve bu nedenle yeni yapısal ilişkiler ortaya çıkmaktadır. Bu bağlamda yaşanan bu değişimlerle İnönü dönemi (1938-1950) Türkiye’sindeki demografik yapı arasındaki ilişki, etkileşim nasıl bir yapısal durum ortaya koymuştur sorusu önem kazanmaktadır. Demografik yapı olarak göçler, kentleşme olgusu, nüfusun çeşitli özelliklerinin zaman ve mekâna göre gösterdiği değişiklikler bir toplumun yapısal özellikleri hakkında önemli bilgiler sunmaktadır. Dönemler açısından incelendiğinde Türkiye’de 1940 ile 1950 yılları arasının, nüfus artış hızı bağlamında en zayıf olduğu dönem olduğu söylenebilir. İnönü dönemi (1938-1950) nüfus yapısında meydana gelen değişimlerde; İkinci Dünya Savaşı, yurtdışından (Bulgaristan, Yunanistan, Yugoslavya, Romanya, Arnavutluk) siyasi ve etnik nedenlerle yapılan göçler, Hatay’ın anavatana katılması etkili olmuştur. Bu dönemde dışgöçlerin yanı sıra ülke içinde köyden kente göç hareketleri de görülmeye başlanmıştır. Başkent Ankara ve İstanbul dışında Türkiye’nin bir köy veya kır toplumu olduğu görülmektedir. Nüfusun büyük bir kısmı köylerde yaşamaktadır

Keywords: